പ്രണയ കരങ്ങൾ

ഇത്രമേലിഷ്ടം തോന്നിയിട്ടില്ലെൻ കൈകളോടെനിക്കു മുമ്പൊന്നും 

പിൻതിരിഞ്ഞു നോക്കാനാകാത്തത്രമേൽ ഓട്ടമായിരുന്നല്ലോ കാലമിതത്രയും

നിരന്തരം കൈകൾ തലോടുമൊരു കാലവും വന്നിരിക്കുന്നു

ചോറുരുളകളിലെ മാതൃസ്നേഹം

ഇടം കൈ തലോടലിൽ

വലം കൈ ഊട്ടലായിരുന്നു

എത്രമേൽ ഊർജ്ജദായകം 

ആയിരുന്നെന്നോ ആ സ്നേഹസ്പർശങ്ങൾ

കണ്ണുകെട്ടിയ നീതിദേവതയുടെ

കൈതുലാസിൽ ഭാരമെന്തേ ഒരു വശം കുറഞ്ഞു ?

അഹംബോധത്തിൻ  ഭാണ്ഡകെട്ട് മണ്ണിലേക്കിറക്കിവച്ചീ 

ജീവിതത്തുടിപ്പറിയുക

തൊടിയിലെപ്പൂക്കളും കിളികളും

കൈത്തലോടലാൽ

ആസ്വാദ്യമാകുമ്പോൾ

തിരിച്ചറിയുന്നുവോ 

ജീവന്റെ തുടിപ്പ് 

എത്ര തിരിക്കിലായിരുന്നു

നാമൊരു കൈയകലത്തിൽ  ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും ചേർത്തൊന്നു  പിടിക്കുവാൻ 

പോലുമാകാത്തത്ര

അടച്ചിട്ട മുറികളിൽ പരസ്പരം നോക്കിയിരിക്കുമ്പോൾ നമ്മളറിയുന്നിപ്പോൾ

സ്വാതന്ത്ര്യത്തിൻ വില

കടലും തിരകളും ആകാശവും

പൂക്കളും പൂന്തോട്ടവും പൂമ്പാറ്റകളും

കാടും മേടും വഴികളും

അവയുടെ നഷ്ട ഭംഗിയോർത്തിനിയുമെത്ര നാളീ ഗൃഹവാസം?!

കാണാത്ത ശത്രുവെ ഭയന്നുള്ളൊരീയൊളിജീവിതം

കഴുകി വെളുപ്പിച്ച് ശുദ്ധമായെന്ന് ധരിച്ച

പ്രണയാർദ്രയായ് നിന്നെ പുണരാനാഗ്രഹിച്ചയെൻ

കൈകളിപ്പോൾ

കൈയുറകളില്ലാതെ

നെഞ്ചോട് പിണച്ചുകെട്ടി

പരസ്പരം പ്രണയിക്കുന്നു.