ദിവ്യദീപമേ നയിച്ചാലും

നിറഞ്ഞു നിന്നു ഭൂവിതിങ്ക’ലെൺപത്തഞ്ചു വത്സരം’

നിറഞ്ഞ ശോഭചേർത്തു താൻ കടന്നുപോയ വീഥിയിൽ

നിറഞ്ഞു നിന്നനേക മണ്ഡലങ്ങളിൽ സജീവനായ്

നിറം  തെളിഞ്ഞുനിന്ന ഫുല്ല സൂനമേ, നമിപ്പിതേൻ !

ഇറുത്തെടുത്തു ഭാവനൻ അമൂല്യമാല്യമാക്കുവാൻ

നറുംമലർ കണക്കു ദേവവേദിയിൽ പകുത്തിടാൻ

ഒരുക്കിയെത്ര ശോഭിതം നിരന്തരം ത്വൽ പൂജനം

തിരക്കു കൂട്ടിയങ്ങെടുത്തു  മാറ്റിയോ മൽ കാന്തനെ. ?

പ്രഗൽഭനായ വൈദികൻ,  പ്രബുദ്ധനാം പ്രഭാഷകൻ

പ്രശസ്തനായി ഭൂവിതിൽ സദാ പ്രയത്നപൂർണ്ണനായ്

പ്രശോഭിതം തെളിഞ്ഞുനിന്ന ദിവ്യ ദീപമാണു തേ !

പ്രദോഷവേളയാർന്നതോ പിരിഞ്ഞു പോയതീവിധം?

നിനച്ചതില്ല യിത്രവേഗമാ കപോത മെന്നെയി–

ന്നനന്യചിത്തയാക്കി വിണ്ണിലായ് പറന്നകന്നിതോ ?

നനുത്ത മന്ദഹാസവും തെളിഞ്ഞ ശുദ്ധഹൃത്തുമായ്

അനാകുലം നിശബ്ദമങ്ങു മേവുകേ പ്രണേശ്വരാ !

മനോജ്ഞ ഗാനമെന്റെ ദേവനായി ഞാനനാകുലം

മനം കുളിർന്നലയ്ക്കു തുല്യമാം സ്വതന്ത്ര ഗീതിയിൽ

മനസിലെന്നുമങ്ങയേ നിനച്ചു പാടുമേഴഞാൻ

അനാപ്യനായ് കിനാക്കൾ മാത്രമേകി ദൂരെ നില്പു തേ !

പറന്നകന്നു ചക്രവാളസീമയിൽ പ്രകാശമായ്

ഉരച്ചതില്ലയൊറ്റ വാക്കുമന്ത്യമായ് പ്രണേശ്വരൻ

ചരിച്ചിടുന്നതെങ്ങു ദൂരമാം വിഹായസത്തിലോ ?

നിരാമയന്റെ ശാന്തിയാർന്ന ദേവമന്ദിരത്തിലോ?

ധരേശ്വരൻ ക്ഷണിച്ചതാൽ പ്രഭാവൻ രാജവൈദികൻ

അരണ്യഭൂമിയിങ്കലിന്നദൃശ്യമാം തമസ്സിലായ്

അരൂപിയായ ദേവസാന്ത്വനം ശ്രവിച്ചു ഞാനിതാ

ഇരിന്നിടുന്നു ജീവിതം തുടർന്നിടാനൊരുക്കമായ് !

***

എന്നാലാപങ്ങളൊന്നായൊരു നവസ്വരമാം ദുഃഖഗാനത്തിലുൾച്ചേർ –

ന്നെന്നാത്മനാഥാ അങ്ങേക്കർപ്പിപ്പു ഞാനീ പ്രണവനിനദമാം പ്രണാമം !

തുംഗക്ഷേത്രകവാടമാം സദാപീപദം പ്രാപിച്ചൊരെൻ പ്രഭാവമേ

ഈ ഗാനാമൃതം മൃത്യൂ തീരത്തിലങ്ങേയ്ക്കു ഹവനമായ് ചേർന്നിടട്ടെ !

അവിചാരിതമായ്, അശ്രദ്ധയാൽ, മൃതൂകവാടത്തിലെറിയപ്പെട്ട വന്ദ്യ ഡോ.

യോഹന്നാൻ ശങ്കരത്തിൽ കോറെപ്പിസ്ക്കോപ്പായ്ക്ക് കണ്ണീരിൻ പുഷ്പാർച്ചന !!