ഒരു പരാജിതയുടെ വിലാപം (കവിത)

കലങ്ങി മറഞ്ഞിരിക്കുമീ

കൺകൾ മറയ്ക്കാനായി

കറുത്ത കണ്ണടയ്ക്കായി

ഒരുപാടു തിരഞ്ഞു ഞാൻ.

പ്രഹരങ്ങളനവധി-

യേറ്റു വാങ്ങിയ ഈ

മേനി മറയ്ക്കാനായി

ഒരു മൂടുപടവും

തിരഞ്ഞു ഞാൻ! 

          പുറമേ ചിരിച്ചും

          അകമേ കരഞ്ഞും

          നീക്കും എന്റെ നാളുകൾ..

          ഞാൻ കുറിക്കും കഥകൾ

          കെട്ടുകഥകളാണെന്നു

          ധരിക്കും ചിലർ...

തോൽവികളെന്നു–

മേറ്റു വാങ്ങിയ

പരാജിത- ശപിക്കപ്പെട്ട

ഒരു പാഴ്ജന്മമെന്റേതു!

          എന്നിൽ നിന്നു നീ

          അകന്നു പോയയന്നു 

          ഞാൻ നുകർന്നു 

          തോൽവിയുടെ 'മധുരം';

          പിന്നീടങ്ങോളമിങ്ങോള-

          മെന്നും തോൽവിയെന്റെ

          ഉറ്റതോഴനായി,

          കൂടെ ഭാഗ്യക്കേടും!

ലക്ഷ്യങ്ങളനവധിയില്ലായി-

രുന്നാലും, കണ്ടിരുന്നു 

ഞാനനവധി സ്വപ്‌നങ്ങൾ..

പിന്നീടെപ്പോഴൊ തിരിച്ചറിഞ്ഞു

കണ്ടതെല്ലാം പാഴ്സ്വപ്നങ്ങളെന്ന്

നെയ്തു കൂട്ടിയ 

കിനാക്കളെല്ലാം 

പൊലിഞ്ഞു പോയെന്ന്

          ജീവിത വഴിത്താരയി-

          ലെവിടെയുമെങ്ങു-

          മെത്താതെ നാൽപാടും

          'നിസംഗയായി'യുറ്റു 

          നോക്കും ഒരു 'മൂഢ-പഥിക'

          പരിവേഷം ഞാൻ!

          അഥവാ, 

          വെറും ഒരു കൊട്ടതേങ്ങ.

          ഭാഗ്യഹീന-

          വിദൂഷ-വ്യർത്ഥ

          നിഷ്ഫല-

          ഇത്യാദിസംജ്ഞകളാ-

          ലംകൃതയാണു ഈ 

          പരാജിതയാം ഞാൻ...