ചിലപ്പോഴൊക്കെ ആർത്തലച്ചു കരയാറുണ്ട്; തിരിച്ചൊരു നോട്ടമല്ലാതെ എന്താണ് എനിക്ക് നൽകാൻ പറ്റുക!

നിലക്കണ്ണാടി (കവിത)

എല്ലാവരും എന്നെ നോക്കാറുണ്ട്.

എന്നെത്തന്നെ നോക്കിനിൽക്കാറുണ്ട്.

എന്നെ നോക്കി ചിരിക്കാറുണ്ട്.

മുഖം മിനുക്കാറുണ്ട്.

ചിലപ്പോഴൊക്കെ,

ആർത്തലച്ചു കരയാറുണ്ട്.

തിരിച്ചൊരു നോട്ടമല്ലാതെ

എന്താണ് എനിക്ക്

നൽകാൻ പറ്റുക!

എല്ലാവരും എന്നെ നോക്കാറുണ്ട്.

എന്നെത്തന്നെ നോക്കിനിൽക്കാറുണ്ട്.

എന്നെക്കാണാനല്ല;

എന്നിൽത്തെളിയുന്ന

അവരെത്തന്നെ കാണാൻ.

അവനവനിലേക്ക്

നോക്കാനറിയാത്തവർക്ക്

അവരെന്താണെന്ന്

കാണിച്ചുകൊടുത്ത്

ഒന്നും മിണ്ടാതെ

ഒരു കാഴ്ചക്കാരി മാത്രമായി

ഞാനിങ്ങനെ...

എല്ലാവരും എന്നെ നോക്കാറുണ്ട്.

എന്നെത്തന്നെ നോക്കിനിൽക്കാറുണ്ട്.

പക്ഷേ,

ആരും എന്നെ അടുപ്പിക്കാറില്ല;

ചേർത്തൊന്നു നിർത്താറുപോലുമില്ല.

പൊടി പിടിച്ച്, പൊടി പിടിച്ച്

മുഖങ്ങൾ മങ്ങുമ്പോൾ മാത്രം

എങ്ങാനും ഒന്ന് തൊട്ടാലായി.

അവനവൻറെ മുഖം

എന്നും

തെളിഞ്ഞുതന്നെയിരിക്കണമല്ലോ...

എല്ലാവരും എന്നെ നോക്കാറുണ്ട്.

എന്നെത്തന്നെ നോക്കിനിൽക്കാറുണ്ട്.

പക്ഷേ,

ആരും എന്നെ കണ്ടിട്ടേയില്ല.

ഞാനും എന്നെ കണ്ടിട്ടേയില്ലല്ലോ!

അല്ലല്ല; അങ്ങനെയല്ല.

എനിക്കെതിരെ നിൽക്കുന്ന

കണ്ണിണകളിൽ

കണ്ടിട്ടുണ്ട്, ഞാൻ എന്നെ;

നീണ്ടുനേർത്തൊരു

പാട പോലെ...

English Summary : Nilakkannadi Poem By Dr. Elza Neelima Mathew