‘ഇക്കുറി കണ്ണുകൾക്ക്‌ തമ്മിൽ എന്തെല്ലാം സംസാരിക്കാനുണ്ടാവും ?’

ഒടുവിലത്തെ കൂടിക്കാഴ്ച (കഥ)

ഒടുവിലത്തെ കൂടിക്കാഴ്ച പ്രിയപ്പെട്ടതായിരുന്നു. പതിവുപോലെ തമ്മിൽ അടുക്കാത്ത രണ്ടു ചിരികൾക്കപ്പുറം ഒന്നും തന്നെ ഉണ്ടായില്ല എങ്കിൽകൂടിയും ആദ്യമായി കണ്ടിടത്തു വച്ച് തന്നെ അവസാനമായി കണ്ടുമുട്ടുക എന്നതിൽ വിശേഷപ്പെട്ടതെന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കാനും മാത്രം ഒരത്ഭുതം ഒളിഞ്ഞിരുന്നതായി വിശ്വസിക്കാൻ ഞാൻ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു. പക്ഷേ അയാൾ എല്ലാം തകർത്തുകളഞ്ഞു.

അടുത്ത് ചെല്ലുമ്പോൾ അയാളുടെ കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞിരിക്കുകയായിരുന്നു. പേര് ചൊല്ലി വിളിക്കാൻ നാവിന് പരിചയം പോരായിരുന്നു. കുലുക്കി വിളിക്കാൻ കൈ പൊങ്ങിയതുമില്ല. വർഷങ്ങളായി വിശപ്പടങ്ങാത്ത രണ്ടുറുമ്പുകളെ പോലെ കണ്ണുകൾ എന്റെ സമ്മതംകൂടാതെ അയാളെ ആപാദചൂഡം അരിച്ചുതുടങ്ങി. പൊടുന്നനെ അയാളുടെ കണ്ണുകൾ തുറക്കപ്പെടുന്നതും എന്നെ നോക്കിച്ചിരിക്കുന്നതും, കൈകൾ ചലിക്കുന്നതും എന്നെ അടുത്തേക്ക് വിളിക്കുന്നതും, വാക്കുകളില്ലാത്ത ഒരു മാന്ത്രികലോകത്തിൽ അകപ്പെട്ട രണ്ടു ചുണ്ടുകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി കെട്ടിപിടിക്കുന്നതുമായ നിമിഷത്തിനു വേണ്ടി മനസ്സ് കാത്തുകാത്തിരുന്നു.

ഇക്കുറി കണ്ണുകൾക്ക്‌ തമ്മിൽ എന്തെല്ലാം സംസാരിക്കാനുണ്ടാവും.?!

‘‘പറയാമായിരുന്നു..’’ എന്നയാൾ. 

‘‘കഴിഞ്ഞില്ല.’’ എന്ന് ഞാൻ.

‘‘അറിയാതെ പോയതിൽ വല്ലതും ബാക്കിയുണ്ടോ?’’ എന്ന ചോദ്യത്തിന് 

‘‘അറിയേണ്ട കാലം കഴിഞ്ഞുപോയല്ലോ.!’’ എന്നയാൾ.

‘‘എന്നിട്ട് കണ്ണുകളിൽ ഇപ്പോഴും വറ്റാതെയുണ്ടല്ലോ.’’

‘‘എവിടെ? ഞാൻ കരഞ്ഞില്ലല്ലോ..’’

‘‘കണ്ണീരല്ല.’’

‘‘പിന്നെയോ?’’

‘‘ഇഷ്ടം.!’’

പക്ഷേ അയാൾ കണ്ണ് തുറന്നില്ല. എന്നെ നോക്കിയില്ല. കെട്ടിപിടിക്കാനാവാത്ത ചുണ്ടുകൾ പറയാനാവാതെപോയ വാക്കുകളെ വീണ്ടും കടിച്ചുപിടിക്കുന്നതായി തോന്നി.

എനിക്ക് ശ്വാസംമുട്ടി. ഞാൻ ഉണർന്നു. ഉണരുമ്പോൾ പിന്നീടൊരിക്കലും അയാളെ കാണാതിരുന്നതിൽ അന്നാദ്യമായി എനിക്ക് അല്പവും വേദന തോന്നിയില്ല.!

English Summary: Oduvilathe koodikkazhcha, Malayalam short story