അകവും പുറവും - റ്റോജോമോൻ ജോസഫ് എഴുതിയ കവിത

പുറമല്ല അകമെന്നതോർക്കണം

നാമെന്നുമുലകത്തിനുൾത്തടമാരു കണ്ടൂ

ആടയാഭരണത്താൽ അഴകേകി ബാഹ്യത്തെ

നയന മനോഹരമാക്കീടുന്നു

ആടിയും പാടിയും അനുകരിക്കുന്നു നാം

പുറമിന്റെ ആടകൾ അന്ധമായി

പുറമല്ല അകമെന്നതോർക്കണം ഞാനെന്റെ

മേനിയും ഭവനവുമൊന്നുപോലെ

വീടിന്റെ പുറമേറെ ചാരുതയേകുന്നു

അകമൽപ്പം ഭംഗി കുറഞ്ഞീടിലും

അകമാരു നോക്കുന്നു കീറിമുറിച്ചെന്നു

ചിന്തിച്ചിടുന്നു ഞാൻ ചേതനയാൽ

ഗേഹത്തിനുള്ളിലെ ജീവിതം ഞാനൊന്നു

കണ്ടു തുടങ്ങുമ്പോൾ വൈകീടുമേ

വൈകി വന്നെത്തിയ തിരിച്ചറിവാലെന്റെ

ഉൾത്തടം വറ്റി വരണ്ടീടുമേ

ചിത്തത്തിൻ ചാരുത ചേർത്തീടാനായൊന്നു

വെമ്പുന്ന നേരത്തു വിങ്ങീടുമേ

മനസ്സിന്റെ മോടികൾ മങ്ങീടുമേ

അന്നശുദ്ധിതൻ കീടങ്ങൾ കാർന്നീടുമേ

കാലങ്ങൾ കാതങ്ങൾ പിന്നീടുമ്പോൾ കാണാം

പൊഴിയുന്ന ബാഹ്യത്തിൻ ചേലുകൾ നാം

വെയിലേറ്റു വാടുന്ന പൂവുപോൽ

വാടുന്നു വദനത്തിൽ വർണ്ണങ്ങൾ മെല്ലെമെല്ലെ

കാര്യമിന്നെന്തുണ്ടു പ്രതലം മിനുക്കീട്ടു

മനസ്സിൻ മുറിവൊന്നുണക്കിടാതെ

കുഴലിലെ നീരിന്നഴുക്കൊന്നകറ്റിടാൻ

പൈപ്പിൽ നിറം ചാർത്തീടെന്തു കാര്യം

മനസ്സിന്റെ മാറ്റൊന്നു കൂട്ടിടേണം ഇന്നു

പുറമിന്റെ മോടിയേക്കാളുപരി

മാറ്റണം അകമൊന്നെനിക്കുവേണ്ടി ഇന്നു

മാറ്റുന്ന ബാഹ്യത്തിൻ ചന്തത്തേക്കാൾ

പുറമിന്റെ കാഴ്ചകൾ കാണുന്ന കണ്ണുകൾ

കാണണം അകമിന്നഴകൊന്നകക്കണ്ണാലേ