ഞാനീ നരകയാതനകൾ കാർന്നു തിന്നീടുന്ന ശിഷ്ട വാടക ജീവിതം തള്ളിന്നീക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കെ

ഏകാന്തത ചുംബിച്ചൊരഖോര കാളരാത്രിയിൽ,

പാതി വെന്ത തലയോട്ടികളലറിയാർക്കുന്ന ഭദ്രകാളീ യാമത്തിലെൻ പ്രിയ മരണമേ 

ദൂരെ യമലോകത്തിലന്ധകാരം രക്തമൂറ്റി കുടിക്കുന്നൊരാത്മാക്കൾ തൻ ദുർ നാടക വേദിയിൽ നിന്ന് ഇന്നലയുടെ ശവദാഹം കഴിഞ്ഞെന്നെയുമേന്തി മടങ്ങീടുവാൻ 

വേച്ചിഴഞെത്തുന്ന നിന്റെ പാദത്തിൻ ഭീകര മകുടീ നാദമൊരന്ധ സഞ്ചാരിയാം ബ്രഹ്മ രക്ഷസ്സിന്റെ ലവണ സംഗീതമായെൻ കരിഞ്ഞ ഹൃദയത്തെപ്പിടിച്ചുലക്കുന്നു...

*മരണമേ* നിന്റെ കരങ്ങളാലീ തിരസ്കൃതന്റെ കിനാക്കളെ നീയെറിഞ്ഞുടക്കുന്നു...