ആട്ടിൻ കുട്ടി – തസ്‌നി ജബീൽ എഴുതിയ കവിത

നീയെന്റെയരുമയാമാട്ടിൻ കുട്ടി 

ഞാൻ പോറ്റി വളർത്തിയ തങ്കക്കുടം 

പിറന്നുവീണപ്പോഴേ ഒരു  ദുർബല 

കരയാൻ മാത്രമറിയുന്നവൾ .

പുറത്തിറക്കിയാൽ  കടിച്ചു കീറാൻ 

കുതിച്ചു വരും ചെന്നായകൾ 

പേടിയാണ് കുഞ്ഞേ കൂടു വിട്ടിറക്കിടാൻ  .

കയറിനാലെ കെട്ടിയിട്ടു 

കൂട്ടിരിക്കുന്നു ഞാൻ 

"നിന്നെയൂട്ടുവാൻ പച്ചിലകൾ തേടി 

ഉയരമേറും മരക്കൊമ്പുകൾ കയറി 

ഇനി ഒട്ടുമേ വയ്യ മൃത പ്രായനായി 

നാളെയൊരാൾ വരുംകൊണ്ടു പോകുവാൻ 

അരുമക്കുഞ്ഞുങ്ങൾക്കു ജൻമമേകി 

അകിടു ചുരത്തി, അടങ്ങി ഒതുങ്ങി കൂടെക്കഴിയുക" 

അതിരാവിലെ വന്നു കറുത്തമീശ പിരിച്ചൊരാൾ  

അധികാരത്താലേ കഴുത്തിൽ കുരുക്കി കയർ 

അവളൊന്നമറി, ആദ്യമായ്, സിംഹത്തിന്റെ ശൗര്യമോ ?

പിന്നെയൊന്നു കുതറി, പേടമാനിന്റെ ചടുലതയോ 

അവർ അമ്പരന്നു നിൽക്കേ  

അവൾ മിന്നൽപ്പിണരു പോൽ അകലെ മാഞ്ഞു.