മരുഭൂമിയിലെ വൃക്ഷം പറഞ്ഞു 

ശിശിരകാലത്താണ് ഇലകൾ 

കൊഴിഞ്ഞുപോവുന്നത് 

അവസാനത്തെ ഇലയും പൊഴിയുമ്പോൾ 

വേരുകൾ അറിയാത്ത ദ്വീപിലേക്ക്‌ യാത്രപോവും 
 

കടൽ പറഞ്ഞു 

എനിക്കൊരു പൂവ് തരൂ 

ആകാശം ഉണങ്ങി വീഴുന്നതുവരെ 

കൊടുങ്കാറ്റിനെ നമുക്ക് പ്രണയിക്കാം.
 

കൊടും വേനലിനേയും 

മഴയെയും 

മഴക്കാടുകളെയും 

മഴനിഴൽ പ്രദേശത്തെയും 

പ്രണയിക്കാം. 
 

കാറ്റു പറഞ്ഞു 

എനിക്കൊരു വിത്ത് തരൂ 

ഭൂമിയുടെ കുഴിമാടം ആരോ  

പൂക്കൾകൊണ്ട് അലങ്കരിച്ചിരിക്കുന്നു. 
 

എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ടവരുടെ നെഞ്ചകം തകർത്ത് 

ഒരു തീവണ്ടി കടന്നുപോയി, ഇവിടെ  

തലയോട്ടികൾക്കു സാമ്പ്രാണിയുടെ ഗന്ധമാണ്   

വിരുന്നു വരുന്നവർക്ക് 

നിലാവിന്റെ നൈവേദ്യം
 

ഹാവു 

എന്തൊരു മഴ 

എന്തൊരു വേനൽ 

എന്റെ ചിറകുകൾ

കണ്ണീരുകൊണ്ട് നനഞ്ഞിരിക്കുന്നു.