പെയ്ത്ത് – വേണു നമ്പ്യാർ എഴുതിയ കവിത

കുട്ടി ഓർക്കുന്നു

ഒറ്റയ്ക്ക് വന്നാലെന്താ 

കുന്നിൻ ചെരിവിലെ

കരിങ്കുടഭൂതത്താൻ പിടിച്ചു തിന്നുമൊ;

കാറ്റിന്റെയും ഇടിയുടെയും

അകമ്പടി കൂടാതെ ഇതിനെന്താ

ഒറ്റയ്ക്ക് വന്നൂടെ?
 

കീശ കാലിയാകാറായ

അച്ഛൻ ആശിക്കുന്നു

ബിവറേജസ്സിൽ ഓട്ടോ പിടിച്ച് പോകേണ്ട

ക്യൂവിൽ നിൽക്കേണ്ട

ഈ തുള്ളികളെല്ലാം

മദ്യത്തുള്ളികളായിരുന്നെങ്കിൽ

മുറ്റം തന്നെ മാറും ഒരു തുറന്ന 

ബാർ- കം-സ്വിമ്മിംഗ് പൂളായി!
 

അമ്മയ്ക്ക് ആശ്ചര്യം -

കീഴെ എന്നെപ്പോലെ ദുഃഖം

മീതെ ആകാശത്തിന്!

ഈ പെയ്ത്ത് പെയ്ത് തോർന്നിരുന്നെങ്കിൽ

വീണ്ടും തുടങ്ങാമായിരുന്നു

ഇടയ്ക്ക് നിർത്തി വെച്ച

സ്വകാര്യ മേഘമഴ !
 

മുത്തശ്ശൻ പിറുപിറുക്കുന്നു

കൊറിക്കാൻ പത്തു മണി

കടലയില്ലേ

ഉണ്ടെങ്കിൽ മിക്സിയിലിട്ട്

പൊടിച്ചു താ.

മരണത്തിന്റെ മഴത്തണുപ്പ്

നരകം

ഞരമ്പ് കോച്ചിവലിക്കുന്നു

പുതക്കാൻ ഈ വീട്ടിലൊരു

കരിമ്പടമില്ലേ?