പ്രണയശിഷ്ടം – ബിജു കൃഷ്ണപിള്ള എഴുതിയ കവിത

ഉഷ്ണരാവുകളിൽ, ഉരുകിയൊലിച്ച യൗവനം പോലെ...

തൊലിയടർന്നു തല തൂങ്ങിപ്പോയൊരു കൂനൻ മരമായി

എന്റെ ജീവിതം,

നീ പോയ പാതയോരത്തു തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു…
 

നീ വിത്തെറിഞ്ഞു പോയ സ്വപ്നങ്ങളിൽ

ആയിരുന്നു തളിരണിഞ്ഞതും മൊട്ടിട്ടതും കായ്ച്ചതും...

നിന്നെ ഓർത്തായിരുന്നു, ശിശിരങ്ങളിൽ ഇല പെയ്തതും...

മഴയിറമ്പുകളിൽ മരം പെയ്തതും ...
 

നിനക്കു വേണ്ടി ആയിരുന്നു തണൽ വിരിച്ചതും...

ആകാശങ്ങളിലേക്കു വളർന്നതും, നീരുറവ തേടി 

മണലാഴങ്ങളിലേക്കു വേരുകൾ നുഴഞ്ഞതും…

നിന്റെ ഓർമ്മ ചില്ലകളിലായിരുന്നു

ഋതുപ്പക്ഷികൾ കൂടൊരുക്കിയതും പറന്നകന്നതും....
 

ഇന്ന്... നീ ഇതുവഴി വീണ്ടും വരുമ്പോൾ...

ഒരിലത്തണൽ പോലും അവശേഷിക്കാതെ 

ഉയിർ തീർന്നൊരു പ്രണയശിഷ്ടം മാത്രം…