രാഗയാഗം – അബ്ദുൽ ബാസിത്ത് കുറ്റിമാക്കൽ എഴുതിയ കവിത

ഇനിയീ നിലാവെന്റെ 

കൈരേഖയിൽ 

സുഖകര സുഷുപ്തി-

യിലലിയുമെങ്കിൽ

ഇനിയും വരാമെന്ന 

ഹേമന്ത മന്ത്രണം 

ചേർത്തിടും ഞാൻ 

കരളാഴങ്ങളിൽ.
 

ഇനിയീ കിനാവെന്റെ 

മീനത്തിലെ 

ശീതളഛായയായ് 

മാറുമെങ്കിൽ 

ഇനിയുമുറങ്ങാത്ത 

രാവുകൾക്കായി ഞാൻ 

ഒരു പാട്ടുപീലി-

യെടുത്തുവെക്കും.
 

ഇനിയീ പനിക്കൂർക്ക-

ത്തൈ,എന്റെ നോവുന്നൊ-

രുച്ചിമേൽ 

സാന്ത്വനമാകുമെങ്കിൽ 

ഇനിയും നിലക്കാത്തൊ-

രാർദ്രമാം തെന്നലിലേ-

ക്കെന്റെ സ്വപ്നത്തെ 

വിളിച്ചുണർത്തും.
 

ഇനി നിൻ തുടിപ്പുകൾ 

എന്റെ മോഹത്തിന്റെ 

ജപമാലയിൽ 

ശ്രുതിയാകുമെങ്കിൽ 

ഇനിയുമീ സംസർഗ- 

വൈവിധ്യമുണരുന്ന 

മണ്ണിലൊരു കൂണായ് ഞാൻ 

പുനർജനിക്കും.
 

ഇനിയീ മധുസ്വര-

പ്പൂവുകളെന്നുടെ 

സാഫല്യ രാവിനെ 

പുണരുമെങ്കിൽ 

ഇനിയുമീ മാത്രകൾ-

ക്കനുയാത്ര പോകുന്ന 

അനുഭൂതിയായി ഞാൻ 

ഉണർന്നെണീക്കും.
 

ഇനിയീണം ചേരുന്ന 

വീണയായെന്നുടെ 

നിനവ് മാരിക്കുളിർ 

ചൂടുമെങ്കിൽ 

മധുലിഖിതമെഴുതിയ 

പ്രാചീന മുനി പോലു-

മമ്പരക്കും മധുര-

മായിടും ഞാൻ.
 

ഇനിയീ മറവിയെൻ 

പഴയ ചതുരംഗ-

ക്കളത്തിലെ 

വിങ്ങലായ് മാറീടുകിൽ 

ഇനിയെങ്ങും പോകാതെ-

യരികത്തൊരാൽ മര-

ക്കാറ്റിന്റെ ആർദ്രത-

യായലിയും.
 

ഇനിയീ പുളഞ്ഞൊഴു-

കീടുന്ന പുഴയെന്റെ 

പാതിരാ പല്ലവി-

യാകുമെങ്കിൽ 

ഇനിയും നിലക്കാത്ത 

ജൈവ പ്രവാഹമായ് 

നിന്നിലേക്കെല്ലാം 

മറന്നലിയും.
 

ഇനിയീ ജരയുടെ 

ജടയുടെ ശൂന്യമാം 

ഇരുൾ കാവ് പോലെ നീ-

യാകുമെങ്കിൽ 

ഇനിയുമീ മന്ത്രാ-

ക്ഷരങ്ങളാൽ ജീവന്റെ 

പൊരുൾ തേടി-

യകലേക്കു മായും 

വിഷാദമാകും.