ഇതെന്താ കഥയില്ലായ്മകൾ ഒരു യാത്ര വിവരണമായി മാറിയോ ?ഇല്ലല്ലോ .ഒരു യാത്ര പോയതിനെ കുറിച്ചെഴുതി .അപ്പോൾ പിന്നെ എവിടൊക്കെ പോയി എന്ന ചോദ്യം സ്വാഭാവികം .പറയാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ ഞാൻ വീണ്ടും സംശയിക്കുന്നു .ഞാൻ അവിടെയൊക്കെ പോയോ അതോ ഇതൊരു സ്വപ്നമായിരുന്നോ ?
രാത്രി രണ്ടു മണിക്ക് അഹമ്മദാബാദ് എന്ന അപരിചിത നഗരത്തിൽ വിമാനമിറങ്ങുമ്പോൾ സത്യത്തിൽ എന്റെ മനസ്സ് വല്ലാതെ തുടിച്ചിരുന്നു .ലഗേജ് എടുത്ത് പുറത്തേക്കു വരുമ്പോൾ സലോമി ഓടിവന്നു മിലിയെ കെട്ടി പിടിച്ചു .എന്നെയും .റോയ് രാമുവിന്റെ കൈ പിടിച്ചു .പെട്ടികളുമായി കാറിനടുത്തേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ ഞാൻ സ്വയം ചോദിച്ചു .ഇത് തിരുവനന്തപുരമോ കോഴിക്കോടോ കോട്ടയമോ മറ്റോ അല്ലെ ?മറ്റൊരു സംസ്ഥാനത്തിലെ ഒരു നഗരമാണോ ?കാറോ ടുമ്പോൾ ഞങ്ങൾ പുറത്തേക്കു നോക്കിയിരുന്നു .നട്ടപ്പാതിരക്കു തെരുവീഥികളിലാകെ ജനക്കൂട്ടം വലിയ ഒരു ശോഭായാത്ര .വിചിത്ര മായ വേഷങ്ങൾ ധരിച്ച സ്ത്രീകൾ കടും നിറക്കുപ്പായങ്ങളണിഞ്ഞ പുരുഷന്മാർ (അത് കണ്ടപ്പോൾ പുതിയ ഒരിടമാണിതെന്നു ഞങ്ങൾക്ക് ബോധ്യപ്പെട്ടു ) മിക്ക സ്ത്രീകളുടെയും തലയിൽ ഒരു ദേവി വിഗ്രഹം . വലിയ ഘോഷയാത്രയായി ഒരുപാടു ദൂരം നടന്നശേഷം അവർ ആ വിഗ്രഹം സബർമതി നദിയിൽ ഒഴുക്കുമത്രേ .ധസാമ ഉത്സവ് എന്നാണ് ആ മഹോത്സവത്തിന്റെ പേര് .ജനബാഹുല്യം കണ്ടു വീണ്ടും വീണ്ടും ഞാൻ ആശ്ചര്യപ്പെട്ടപ്പോൾ നഗരത്തിലെ ജനസംഖ്യയുടെ ചെറിയൊരു വി ഭാഗമാണിതെന്ന് സലോമി പറഞ്ഞു .ഒരു പ്രത്യേക സമുദായത്തിന്റെ ആഘോഷമാണ് ധസാമ .ആ ദേവിയുടെ പേരും ധസാമ എന്ന് തന്നെയാണുപോലും (അത് ലക്ഷ്മിയോ പാർവതിയോ കാളിയോ ആരാണെന്ന് മനസ്സിലായില്ല ).
കുറെയധികം ദൂരം കാറോടി .ഞങ്ങൾ എത്തി .സലോമിയുടെ അതി സുന്ദരമായ വീട് ഞങ്ങൾക്ക് സ്വാഗതമരുളി .തേപ്ല എന്നും ശ്രീകണ്ട് എന്നും പേരുള്ള സ്വാദിഷ്ട വിഭവങ്ങൾ ഞങ്ങൾക്കായി ആതിഥേയർ കരുതി വച്ചിരുന്നു എങ്കിലും ഉറക്കം ഞങ്ങളെ പിടിച്ചു വലിച്ചു കൊണ്ടുപോയി .സുഖശീതളമായ കിടക്കമുറിയിൽ ഞങ്ങൾ സ്വസ്ഥമായുറങ്ങി .
പിറ്റേന്ന് കാലത്ത് ഞങ്ങൾ ഗാന്ധിജിയുടെ ആശ്രമം കാണാൻ പോയി .സബർമതിയുടെ തീരത്ത് പ്രശാന്ത സുന്ദരമായ ആശ്രമം .മിഴികൾ നിറഞ്ഞു .മനസ്സും ശരീരവും കോരിത്തരിച്ചു . മഹാത്മജിയുടെ സാന്നിദ്ധ്യം അനുഭവപ്പെടുന്നത് പോലെ തോന്നി ".എന്റെ ജീവിതമാണ് എന്റെ സന്ദേശം" എന്ന ആ വാക്കുകൾ ശരിവയ്ക്കുന്നതായിരുന്നു അവിടെ കണ്ട ചിത്രങ്ങളെല്ലാം .ഞാൻ ജനിക്കുന്നതിനും മുൻപ് നടന്ന സംഭവങ്ങൾ കണ്മുന്നിൽ കണ്ടു ഞാനും എന്റെ കൊച്ചു മക്കളും ചരിത്രത്തിന്റെ വീഥികളിലൂടെ സഞ്ചരിച്ചു .
എന്നെങ്കിലും ഈ ഭാഗ്യം കൈവരിക്കാനാവുമെന്നു ഞാൻ സ്വപ്നത്തിൽ പോലും കരുതിയതല്ല .നന്ദി ആരോടാണ് ചൊല്ലേണ്ടത് .ആകെ മൂന്നു ദിവസമേ ഉള്ളു .അഹമ്മദാബാദ് മുഴുവൻ കാണാനൊന്നും തരപ്പെടില്ല അടുത്ത ദിവസം .അക്ഷർധാം ക്ഷേത്രം എന്ന അദ്ഭുത ലോകം കാണാൻ ഞങ്ങളുടെ ഒരു പകലിന്റെ പകുതി ചെലവിടേണ്ടി വന്നു .ഗുജറാത്തി വിഭവങ്ങൾ കൊണ്ട് സലോമി ഞങ്ങളെ സത്കരിച്ചു ".ഞങ്ങൾക്ക് ഇവിടത്തെ രീതിയിലുള്ള ഫുഡ് മതി ആന്റി .കേരളാ ഫുഡ് ഞങ്ങൾ എന്നും കഴിക്കുന്നതല്ലേ " എന്ന് രാമുവും മിലിയും പറഞ്ഞു .ഇത്രയും ആസ്വദിച്ച ദിനങ്ങൾ എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഇതിനു മുന്പുണ്ടായിട്ടില്ല .എല്ലാ ദുഖങ്ങളും മറന്നു ഞാൻ ഒരുഅതിശയ സ്വപ്നത്തിൽ ലയിച്ചു ചേർന്നു.
ഇനി ഈ നഗരത്തെ കുറിച്ച് രണ്ടു വാക്ക് .കുറച്ചൊന്നു വികസിച്ച ഒരു പട്ടണം പോലെ .കൊച്ചിയും ചെന്നൈയും മുംബൈയും ഒക്കെ പോലെ തിരക്കും ബഹളവും ഒന്നുമില്ല .നഗരം വളരെ വിസ്തൃതമായതു കൊണ്ടാവാം എല്ലാം ദൂരെ ദൂരെ പരന്നു കിടക്കുന്നത് പോലെ .തുണിക്കടകളും മറ്റു കടകളുമൊക്കെ പണ്ടത്തെ ഒറ്റ മുറി പീടികകൾ (ഏറിയാൽ രണ്ടു നില ) തന്നെ.ഒരു പക്ഷെ ഞങ്ങളുടെ സുഹൃത്തുക്കൾ താമസിച്ചിരുന്നത് സിറ്റിയുടെ ശാന്തമായ ഒരു ഭാഗത്തായാണ് കൊണ്ടാവാം എനിക്കങ്ങനെ തോന്നിയത് .ബഹു ദൂരം കാറോടിച്ചു സിറ്റിയുടെ പലഭാഗങ്ങൾ കാണിച്ചു തരാനായി ഞങ്ങളുടെ ആതിഥേയർ ഒരു പാട് മിനക്കെട്ടു .തിരക്ക് പിടിച്ച ഇടുങ്ങിയ തെരുവുകളും ശബ്ദ കോലാഹലങ്ങളും ആൾക്കൂട്ടവും നിറഞ്ഞ ഇടങ്ങൾ (പഴയസിറ്റി )ഉണ്ട് .പക്ഷെ അവിടെയൊക്കെ പോകാൻ ഞങ്ങൾക്ക് സമയമില്ലല്ലോ .ഇനിയൊരിക്കൽ ....എന്നത് ഒരു സ്വപ്നമല്ലേ ?