മയിൽ, ഒരു സ്ത്രീലിംഗപദമാകുമ്പോൾ - പ്രിയ സുനിൽ എഴുതിയ കഥ

ഞാനെന്റെ ഉള്ളിലെ അരുചി സംശയ രൂപത്തിൽ പുറത്തുവിട്ടു.

 

‘എടോ ദൈവത്തിന്റെ വാഹനമാകുന്നതോടെ അസാധാരണമായ ചില കഴിവുകൾ ഇവറ്റയ്ക്ക് വന്നു ചേരുന്നു. അങ്ങനെ വിശ്വസിച്ചാപ്പോരേ?’

 

മതി, അതാണല്ലോ എളുപ്പവും.

 

അവളുടെ പുറത്തു കയറിയപ്പോൾ, പണ്ട് സർക്കസ് കാണാൻ പോയതും യന്ത്ര ഊഞ്ഞാലിൽ കയറിയതും കറങ്ങിത്തുടങ്ങിയപ്പോൾ നിർത്തോ എന്ന് അലറിയതും ഓർമ വന്നു. പറക്കാനുള്ള കഴിവിനെ സംശയിച്ചതിന് എനിക്കിട്ട് പണിഞ്ഞതാണോ ഈ പക്ഷി എന്ന് വിചാരിക്കാതിരുന്നില്ല. പറക്കലിനിടയിൽ മുരുകൻ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച കാഴ്ചകളൊന്നും ഉള്ളിലെ ആളൽ കാരണം ശരിക്ക് കാണാനും പറ്റിയില്ല.

 

ഞങ്ങൾ പറന്നിറങ്ങുമ്പോൾ പെട്രോൾപമ്പിൽ വാഹനങ്ങളുടെ ക്യൂ! കാണാനൊട്ടും ചന്തമില്ലാത്തൊരു പെൺകുട്ടി പൈപ്പും പിടിച്ചൊരു ബൈക്കിനടുത്ത് നിൽക്കുന്നു. ‘ഇറക്കിപ്പിടിച്ചില്ലേൽ പുറത്തു പോവും മോളേ’ എന്നു പറഞ്ഞ് ബൈക്കിലിരുന്നവൻ അറിയാത്ത മട്ടിൽ പെണ്ണിന്റെ മാംസളമായ ഭാഗത്ത് സ്പർശിച്ചതും അവൾ തിരിഞ്ഞു നിന്നവന്റെ കരണം നോക്കിയൊന്നു പൊട്ടിച്ചതും ഒപ്പം കഴിഞ്ഞു. തലങ്ങും വിലങ്ങുമൊന്നു തല വെട്ടിച്ചു നോക്കിയ ശേഷം, പ്രകാശത്തെ തോൽപിച്ചു കളഞ്ഞേക്കാവുന്ന വേഗതയിൽ ചീറിപ്പാഞ്ഞവനങ്ങു പോയി. മാസ്കുള്ളതുകൊണ്ട് കവിളത്തു പാടു വീണിട്ടുണ്ടാവില്ലെന്ന് ഞാൻ കരുതി.

 

‘സീസീടീവീം ത്രേം ആൾക്കാരുമൊക്കെ ഇവിടുള്ളോണ്ടാ. ഒറ്റയ്ക്ക് കിട്ട്യാ അവനിവളെ’.

 

പിന്നേ.. ഒലത്തും എന്നൊരു ഭാവം മയിൽപെണ്ണിന്റെ മുഖത്തുണ്ടോ?

 

‘ഇനിയെവിടേലും പോവാനുണ്ടോ വേലായുധാ?’

 

ഉത്തരം പറയാതെ തലയും താഴ്ത്തി നിന്ന എന്റെ കരണം കുറേശ്ശെ പുകഞ്ഞു തുടങ്ങി. പെട്ടെന്നൊരോർമയിൽ മുരുകനെനിക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു

 

‘വേലായുധാ... ഞാൻ നിന്നെ കാണാൻ വന്നത് മറ്റൊരു കാര്യം പറയാനാ. നിന്റെ സംസാരോം കേട്ട് നിന്ന് അതങ്ങ് വിട്ടുപോയി’.

 

ദൈവങ്ങൾക്ക് എല്ലായ്പ്പോഴും സംഭവിക്കുന്ന അബദ്ധമാണത്രേ ഇത്. ഭക്തരുടെ തീരാത്ത ആവലാതികൾ കേട്ട് മനസ്സിടറി അവരോട് സംവദിക്കാനുള്ളത് മറന്നു പോകൽ! കാര്യസാധ്യത്തിനു വേണ്ടിയല്ലാതെ ഇത്തിരി നേരം ആരെങ്കിലും തന്റെ മുന്നിലൊന്നു വന്നു നിന്നെങ്കിലെന്ന് മുരുകൻ ആഗ്രഹിച്ചിട്ടുണ്ട് പോലും!

 

‘ശ്രോതാവ് മാത്രമായിട്ടിരിക്കുന്നതിന്റെ വിരസത അറിയണെങ്കി നീ എന്റെ സ്ഥാനത്തൊന്നിരുന്നു നോക്കണം ഭക്താ!’

 

വൈകുന്നേരം അരിയും പച്ചക്കറിയും വാങ്ങിക്കാൻ കാശില്ലാത്തതിന്റെ വേദനയറിയണമെങ്കിൽ മുരുകൻ എന്റെ സ്ഥാനത്തും ഇരുന്നു നോക്കണമെന്ന് മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു.

 

‘ഇനീം മറക്കണേന് മുന്നേ എന്നോട് പറയാൻള്ള കാര്യങ്ങട്ട് പറഞ്ഞോളൂ’.

 

ഞാനെന്റെ അക്ഷമ മറച്ചുവെച്ചില്ല.

 

‘നീ മരിക്കാനുണ്ടായ കാരണമറിയണ്ടേ വേലായുധാ’.

 

‘മരിക്കാനുണ്ടായ കാരണോ? അപ്പോ ഞാൻ മരിച്ചോ?’

 

‘അല്ല, രണ്ടിനുമിടയ്ക്കു നിക്കുമ്പോ അങ്ങടും ഇങ്ങടും ആവാലോ! ഈ അവസ്ഥേലാവാനുള്ള കാരണമറിയോന്നാ ഉദ്ദേശിച്ചേ’.

 

‘കൊറോണയായിരിക്കും. ശ്വാസംമുട്ടലും ഓക്സിജൻ സിലിണ്ടറിൽ കുടുക്കിക്കിടത്തലും അതിന്റെ ബാക്കിയാവൂല്ലോ’.

 

‘നിന്റെ ടെസ്റ്റ് റിസൾട്ട് നെഗറ്റീവാ. അതൊന്നും അല്ല’.

 

‘പിന്നെ?’ 

 

‘ഇനീം നിന്നെ ആകാംക്ഷേല് നിർത്തണില്ല. കാര്യങ്ങട്ട് പറയാം. ക്ഷേത്രത്തില് ആരതിയുഴിയാനെടുക്കണ കർപ്പൂരത്തില് മായം ണ്ട്’.

 

‘കർപ്പൂരത്തിലും മായോ’.

 

‘വെലകുറഞ്ഞ ഉപ്പുപൊടീല് വരെ മായല്ലേ! സോഡിയം സിലിക്കേറ്റും ചോക്കുപൊടീം ചേർത്ത് ഉപ്പുപായ്ക്കറ്റ് വിൽക്കണോര് കർപ്പൂരത്തെ വെറുതെ വിട്വോ?’

 

‘ഇത്രേം വിവരൊക്കെ മുരുകനെവിടുന്നാ?’

 

‘ഇതൊന്നുമറിയാത്തവനെ നിങ്ങൾ ‘ജ്ഞാനപ്പഴം’ എന്ന് വിളിക്കില്ലല്ലോ’.

 

‘വേദോപനിഷത്തിലും ജ്യോതിഷത്തിലുമുള്ള പാണ്ഡിത്യം കാരണല്ലേ അങ്ങനെ വിളിക്കണേ?’

 

‘നൂറ്റാണ്ടുകൾക്കു മുൻപെഴുതി വച്ചതുമാത്രം പഠിച്ച് അതിനു മേൽ അടയിരിക്കുന്നവൻ എങ്ങനെ പണ്ഡിതനാകും ഭക്താ?’

 

എനിക്കുത്തരമുണ്ടായില്ല.

 

‘അതുപോട്ടെ, നമുക്ക് കാര്യത്തിലേക്ക് കടക്കാം. കർപ്പൂരം കത്തിത്തീരുമ്പോൾ വിളക്കിൽ അസ്വാഭാവികമായ ചില അവശിഷ്ടങ്ങൾ നിന്റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടില്ലല്ലേ?’

 

കത്തുന്നതിനെക്കുറിച്ചല്ലാതെ ശേഷിപ്പുകളെക്കുറിച്ച് ആര് ചിന്തിക്കുന്നു! പൂർണമായും കത്തിത്തീരുന്ന കർപ്പൂരം പോലെ, ക്ഷേത്രദർശനം നടത്തുന്ന ഭക്തരുടെ ഉള്ളും ദുഷ്ചിന്തകളില്ലാതെ പരിശുദ്ധമാകുന്നു എന്നാണ് വിശ്വാസം. അയമോദകവും കർപ്പൂരവും പൊടിച്ച് കിഴികെട്ടി ഇടയ്ക്കിടെ മണപ്പിച്ചാൽ കോവിഡ് വന്നാലും ഗുരുതരമാവില്ലെന്ന ആയുർവേദ കുറിപ്പടിയും വാട്സാപ്പ് വഴി ഓടി നടക്കുന്നുണ്ട്. ആ കർപ്പൂരത്തിനാണിപ്പോൾ ഈ ഗതി വന്നിരിക്കുന്നത്.

 

‘ഞാൻ മാത്രമല്ലല്ലോ മുരുകാ ഇത് ശ്വസിക്കുന്നത്. ക്ഷേത്രത്തില് വര്ണോരെല്ലാം’

 

എന്നെ പൂർത്തിയാക്കാൻ സമ്മതിക്കാതെ മുരുകനിടയ്ക്ക് കയറി.

 

‘പുകവലിക്കണോർക്കു മുഴുവനെന്താ കാൻസറ് വരാത്തേന്ന് ചോദിക്കണ പോലായി പ്പോ ദ്. അമ്പലത്തിലിപ്പോ അധികം ആള്കള് വര്ണ പതിവില്ലല്ലോ. ശ്രീകോവിലിനുള്ളിലിരുന്ന് നേരിട്ട് വലിച്ച് കേറ്റുന്നവനല്ലേ ആദ്യം വീണുപോവാ! പതുക്കെ പതുക്കെ എല്ലാരേം ബാധിക്കും’.

 

‘ഇനീം ആ കർപ്പൂരം തന്നെയല്ലേ അവിടെ കത്തിക്ക്യാ?’

 

‘അതെ’.

 

‘അതു മാത്രല്ല പ്രശ്നം, ചെമ്പന്തറ കോലോക്കാരാ അമ്പലത്തിന്റെ നടത്തിപ്പൊക്കെ. പൂജാസാധനങ്ങളും അവര് പറയണോടത്ത്ന്നേ വാങ്ങാൻ പറ്റൂ. ആരാപ്പോ അവരോട് ചെന്നിദ് പറയ്യാ? എന്താ ചെയ്യാ മുരുകാ?’

 

‘എല്ലാ തോന്നിവാസോം കാട്ടിവച്ചിട്ട് പരിഹാരം കാണാൻ ദൈവത്തിനോട് പറയണത് മര്യാദയാണോ വേലായുധാ?’

 

ഒന്നും ചെയ്യാനാവില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ എന്നോടിക്കഥയൊക്കെ പറഞ്ഞതിന്റെ ഉദ്ദേശ്യമെന്താണാവോ? നാക്കിന്റെ ചൊറിച്ചിൽ പണിപ്പെട്ടൊതുക്കി.

 

‘മനസ്സിൽ ലവലേശം സംശയമില്ലാതെ എന്നെ ആരാധിക്കുന്ന ഒരാളുണ്ടെങ്കിൽ അയാൾക്ക് സ്വപ്നദർശനം നൽകി കാര്യമറിയിക്കാൻ എനിക്കു കഴിയും. അങ്ങനെയൊരാൾ’.

 

‘കാർത്തികയുണ്ടല്ലോ. അവൾക്കങ്ങയെ പരിപൂർണ വിശ്വാസാ’.

 

പ്രത്യേകിച്ചൊരു പ്രാധാന്യവുമില്ലാത്ത ഒരു പെണ്ണുപറഞ്ഞാൽ ആരും കാര്യമാക്കില്ലെന്നാണ് മുരുകന്റെ വാദം. ഭർത്താവ് മരിച്ച ശേഷം അവൾക്കു നൊസ്സായി എന്ന് ആക്ഷേപിക്കാനും സാധ്യതയുണ്ടത്രേ. ഞാൻ മരിച്ചു എന്നാവർത്തിക്കുന്നതിൽ മുരുകനെന്തോ സന്തോഷം കണ്ടെത്തുന്നതു പോലെ. വല്ലാത്ത ക്രൂരത തന്നെ!

 

‘രണ്ടു വഴികളുണ്ട് വേലായുധാ’.

 

പറഞ്ഞ ശേഷം മുരുകൻ കണ്ണടച്ച് ധ്യാനിച്ചു. പൊടുന്നനെ എന്റെ മുന്നിലൊരു സ്ക്രീൻ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട് അതിൽ കാർത്തിക ഉറഞ്ഞുതുള്ളുന്ന രംഗം തെളിഞ്ഞു.

 

‘ഞാൻ ദേവിയാണ് ഭക്തരേ... നിങ്ങളോടെനിക്കൊരു കാര്യം പറയാനുണ്ട്. നമ്മുടെ അമ്പലത്തിൽ കത്തിക്കുന്ന കർപ്പൂരം’.

 

വെളിപാട് ശ്രദ്ധിച്ച് അവൾക്കു മുന്നിൽ നാട്ടിലെ സകലമാന ജനങ്ങളുമുണ്ട്. കൺമുന്നിലെ രംഗം മാഞ്ഞുപോയിട്ടും അതു സൃഷ്ടിച്ച നടുക്കം എന്റെയുള്ളിൽ കിടന്നു പിടച്ചു. 

 

‘എങ്ങനുണ്ട് വേലായുധാ ഈ മാർഗം? അഥവാ നീ മരിച്ചാലും അവൾക്കും കുട്ട്യോൾക്കും ആരെയും ഭയക്കാതെ ആരോടുമിരക്കാതെ സമാധാനമായിട്ട് കഴിയാം.’

 

ഞാനൊന്നും മിണ്ടിയില്ല. എന്റെയുള്ളിലപ്പോൾ ഏഴാം ക്ലാസിൽ വച്ചു പഠിത്തം നിർത്തിയ കൂട്ടുകാരൻ കുട്ടൻ കണ്ണീരൊലിപ്പിച്ചു നിന്നു.

 

‘ഞാനില്ല വേലായുധാ ഞ്ഞി സ്കൂൾക്ക്. ദൈവത്തിന്റെ മോനാന്നും പറഞ്ഞ് ആരുമെന്നെ കളിക്ക് കൂട്ട്ണില്ല. ഒരു ബെഞ്ചിൽ ഞാനൊറ്റയ്ക്കാ ഇരിക്കണേ. ന്നോടാരും മിണ്ടാൻ കൂടി വരണില്ല’.

 

കൂലിപ്പണിക്ക് പോയിരുന്ന ഗോപാലൻ ഒരു സുപ്രഭാതത്തിൽ വൈലത്തറമുത്തപ്പനായതും പല ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ആളുകളാ വീട്ടിൽ കൂടാൻ തുടങ്ങിയതും വെളിപാടുകൾ സത്യമാവുന്നതും അറിഞ്ഞ്, കുട്ടന്റെ ഭാഗ്യം എന്ന് ഞാൻ  അസൂയപ്പെട്ടിരുന്നു. കുട്ടൻ പിന്നീടു നാടുവിട്ടു പോയി. മൂന്നാലു വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം ലിവർ സിറോസിസ് പിടിപെട്ട് ഗോപാലൻ മരിച്ചതും കൂലിപ്പണിക്ക് പോലും പോകാനാവാതെ അയാളുടെ കുടുംബം കഷ്ടത്തിലായതും ഇത്തിരി ഭയപ്പാടോടെ ഞാൻ ഓർമിച്ചു.

 

‘ഇതു വേണ്ട മുരുകാ... അടുത്ത വഴി പറയൂ’.

  

‘നീ അടച്ചിട്ടതിനെപ്പറ്റി ഞാനെന്തു പറയാൻ?’

 

മുരുകന്റെ നിഗൂഢതയൊളിപ്പിച്ച മന്ദഹാസത്തിലേക്ക് സംശയത്തോടെ നോട്ടമെറിയവേ, കാർത്തികയുടെ നിയമന ഉത്തരവും അതിലെഴുതിയ തീയതിയും എന്റെ മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു.

 

‘ഇല്ല മുരുകാ... ആ വഴി അടഞ്ഞിട്ടില്ല’

 

പറഞ്ഞു തീർന്നതും മുരുകനെന്റെ ചുമലിൽ പിടിച്ചൊരു തള്ള്!  പുറമടിച്ച് ഞാനെവിടെയാണ് വീണത്?

 

‘ഇയാൾക്ക് ബോധം തെളിഞ്ഞു ട്ടോ’.

 

മുരുകനാണോ ഡ്യൂട്ടി നഴ്സാണോ അതു പറഞ്ഞതെന്ന് വ്യക്തമാകും മുൻപേ ഞാൻ കണ്ണുകൾ തുറന്നു.

 

 

∙ജ്ഞാനപ്പഴം - അറിവിന്റെ മൂർത്തി എന്ന അർഥത്തിൽ മുരുകനെ വിശേഷിപ്പിക്കുന്ന പദം.

 

Content Summary: Mayil oru sthreelinga padhamakumbol, Malayalam short story written by Priya Sunil