തനിയെ – മിൻസി എഴുതിയ കവിത
തനിയെ നടക്കുമീ നേരം ഒപ്പമാരുമില്ലെന്നെനിക്കറിയാം വിരൽ തൊട്ട് വിരിയിച്ച പൂമൊട്ടു മെല്ലെ പിടഞ്ഞങ്ങടർന്നുവീണു വെണ്മുല്ല ഗന്ധം പേറുന്ന കാറ്റോ എന്നെ തിരഞ്ഞിങ്ങു വന്നതില്ല സീമന്തരേഖയിൽ ചുംബിച്ച മഴയി- ന്നോർമ്മതൻ ശല്ക്കത്തിലൊന്നുമാത്രം കേൾക്കാൻ കൊതിച്ചൊരാ പിൻവിളികൾ ചില്ലുപാത്രംപോൽ ചിതറിവീണു ഒരു
തനിയെ നടക്കുമീ നേരം ഒപ്പമാരുമില്ലെന്നെനിക്കറിയാം വിരൽ തൊട്ട് വിരിയിച്ച പൂമൊട്ടു മെല്ലെ പിടഞ്ഞങ്ങടർന്നുവീണു വെണ്മുല്ല ഗന്ധം പേറുന്ന കാറ്റോ എന്നെ തിരഞ്ഞിങ്ങു വന്നതില്ല സീമന്തരേഖയിൽ ചുംബിച്ച മഴയി- ന്നോർമ്മതൻ ശല്ക്കത്തിലൊന്നുമാത്രം കേൾക്കാൻ കൊതിച്ചൊരാ പിൻവിളികൾ ചില്ലുപാത്രംപോൽ ചിതറിവീണു ഒരു
തനിയെ നടക്കുമീ നേരം ഒപ്പമാരുമില്ലെന്നെനിക്കറിയാം വിരൽ തൊട്ട് വിരിയിച്ച പൂമൊട്ടു മെല്ലെ പിടഞ്ഞങ്ങടർന്നുവീണു വെണ്മുല്ല ഗന്ധം പേറുന്ന കാറ്റോ എന്നെ തിരഞ്ഞിങ്ങു വന്നതില്ല സീമന്തരേഖയിൽ ചുംബിച്ച മഴയി- ന്നോർമ്മതൻ ശല്ക്കത്തിലൊന്നുമാത്രം കേൾക്കാൻ കൊതിച്ചൊരാ പിൻവിളികൾ ചില്ലുപാത്രംപോൽ ചിതറിവീണു ഒരു
തനിയെ നടക്കുമീ നേരം
ഒപ്പമാരുമില്ലെന്നെനിക്കറിയാം
വിരൽ തൊട്ട് വിരിയിച്ച പൂമൊട്ടു
മെല്ലെ പിടഞ്ഞങ്ങടർന്നുവീണു
വെണ്മുല്ല ഗന്ധം പേറുന്ന കാറ്റോ
എന്നെ തിരഞ്ഞിങ്ങു വന്നതില്ല
സീമന്തരേഖയിൽ ചുംബിച്ച മഴയി-
ന്നോർമ്മതൻ ശല്ക്കത്തിലൊന്നുമാത്രം
കേൾക്കാൻ കൊതിച്ചൊരാ പിൻവിളികൾ
ചില്ലുപാത്രംപോൽ ചിതറിവീണു
ഒരു വരി പോലും മൂളിനൽകാതെ
കുയിലിണ എങ്ങോ പറന്നകന്നു
തേങ്ങൽച്ചിലമ്പൊന്നും കേൾക്കാതെയറിയാതെ
പൊക്കിൾക്കൊടി ബന്ധം അലിഞ്ഞകന്നു
പണ്ടെങ്ങോ മൂളിയ പാട്ടിൻവരികൾ
ഈണമില്ലാതിങ്ങഴിഞ്ഞു വീണു
തനിയെ നടക്കുമീ നേരം
ഒപ്പമാരുമില്ലെന്നെനിക്കറിയാം