‘ലീഗിനെ കൂട്ടി കോൺഗ്രസിനെ തകർക്കാൻ നീക്കം; ഇടതുപക്ഷം നാമാവശേഷമാകും; മറക്കരുത്, ഇന്തൊനീഷ്യയിൽ പാർട്ടി നശിച്ചത്’

1960കളുടെ അവസാനത്തോടെ സിപിഐ ദേശീയ ജനാധിപത്യ ലൈൻ സ്വീകരിച്ചതോടെ വൈകിയാണെങ്കിലും നേരായ മാർഗത്തിലെത്തിയതായിരുന്നു. ഈ മാറ്റത്തിന്റെ ഫലമായിട്ടായിരുന്നു 1970കളിൽ കേരളം കണ്ട ഏറ്റവും മികച്ച ഭരണ സംവിധാനമായിരുന്ന അച്യുതമേനോൻ മന്ത്രിസഭ യാഥാർഥ്യമായത്. ഇതായിരുന്നു ഇന്ത്യയ്ക്കാകെ മാതൃകയായ യഥാർഥ ഫാഷിസ്റ്റ് വിരുദ്ധ ജനകീയ ബദൽ. സിപിഎം ആകട്ടെ ഈ കാലയളവിൽ തികഞ്ഞ സ്റ്റാലിനിസ്റ്റ്-കോൺഗ്രസ് വിരുദ്ധ ലൈനിൽ തന്നെ തുടർന്നു. 

1978ൽ അടിയന്തരാവസ്ഥയിലുണ്ടായ താൽക്കാലിക തിരിച്ചടിയെ തുടർന്ന് വീണ്ടുവിചാരമില്ലാതെ കോൺഗ്രസ് ബന്ധം ഉപേക്ഷിച്ച് സിപിഎം ബാന്ധവത്തിലേർപ്പെട്ടതോടെ സിപിഐ യുടെ ഭാവി അടയുകയാണുണ്ടായത്. സിപിഎമ്മിന് താൽകാലികമായി രാഷ്ട്രീയ നിലനിൽപ്പ് ഉണ്ടാക്കി കൊടുക്കാൻ മാത്രമാണ് ആ ബന്ധത്തിന് കഴിഞ്ഞത്. സിപിഐ ബന്ധത്തിലൂടെയല്ലാതെ കേരളത്തിൽ സിപിഎമ്മിന് അധികാരമേറാൻ ഒരിക്കലും കഴിഞ്ഞിട്ടില്ലെന്നും ഓർക്കുക. '42ഉം '48ഉം ആവർത്തിക്കാതിരിക്കാൻ സിപിഐ ജാഗ്രത പുലർത്തണം. വർഗീയ ഫാഷിസമുയർത്തുന്ന ഭീഷണി ഒട്ടും ലാഘവത്തോടെ കാണേണ്ട ഒന്നല്ല. കോൺഗ്രസ് ഉൾപ്പെടുന്ന വർഗീയ ഫാഷിസ്റ്റ് വിരുദ്ധ കോൺഫെഡറേഷൻ ദേശീയതലത്തിൽ രൂപീകരിക്കാനാണ് ഇടതുപക്ഷം ഇന്ന് ഉണർന്ന് പ്രവർത്തിക്കേണ്ടത്. 

∙ എന്തുകൊണ്ട് കോൺഗ്രസ്-ഇടത് ഐക്യം?

ഇരുപത്തിയൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഇന്ത്യ കേട്ട ഏറ്റവും വലിയ ജനാധിപത്യ വിരുദ്ധവും പ്രതിലോമകരവുമായ മുദ്രാവാക്യമാണ് ബിജെപി-ആർഎസ്എസിന്റെ ‘കോൺഗ്രസ് മുക്ത ഭാരതം’! ഇതിനെ ഇഎംഎസിന്റെ, എഴുപതുകളിലും എൺപതുകളിലുമെല്ലാം ഉയർന്നു കേട്ട, ‘ഏത് ചെകുത്താനെ പിടിച്ചും കോൺഗ്രസിനെ ഇല്ലാതാക്കും’ എന്ന ആഹ്വാനവുമായി കൂട്ടി വായിക്കേണ്ടതില്ല. പക്ഷേ, ഒന്നിൽനിന്ന് മറ്റേതിലേക്കുള്ള ദൂരം അധികമില്ലെന്ന വസ്തുത ഇടതുപക്ഷം തിരിച്ചറിയണം. കോൺഗ്രസും അവർ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്ന മൂല്യങ്ങളുമില്ലെങ്കിൽ ഇന്ത്യ ഇന്ത്യയല്ലെന്നും. ഇത്തരമൊരു നിലപാടിലേയ്ക്ക് എത്തിച്ചേരാൻ സിപിഐക്ക് എളുപ്പം സാധിക്കുമെങ്കിലും സിപിഎമ്മിന് അത് എളുപ്പമല്ല. 1964 മുതൽ ഛർദിച്ചതെല്ലാം വിഴുങ്ങേണ്ടിവരും എന്ന് ചുരുക്കം. എന്നാൽ വർത്തമാനകാല ഇന്ത്യൻ രാഷ്ട്രീയ യാഥാർഥ്യമാകട്ടെ കോൺഗ്രസ് വിരുദ്ധ രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ കാലം കഴിഞ്ഞുവെന്ന് നമ്മെ നിരന്തരം ഓർമപ്പെടുത്തുന്നു. 

6 ലക്ഷം ഗ്രാമങ്ങളുള്ള ഇന്ത്യയിൽ ഗാന്ധിജിയെ അറിയാത്ത ഒരൊറ്റ ഗ്രാമം പോലും കാണില്ല. എന്നാൽ മാർക്സിനെ അറിയുന്ന ഗ്രാമങ്ങൾ ഇതിൽ എത്ര കാണും? അതിനർഥം ഗാന്ധിയിലൂടെ, അല്ലെങ്കിൽ ഗാന്ധിസത്തിലൂടെ മാത്രമേ മാർക്സിനെ ഇന്ത്യയിലെ ദരിദ്രനാരായണരുടെ മുന്നിലേയ്ക്കെത്തിക്കാൻ കഴിയൂ എന്നാണ്. ശാസ്ത്രീയ സോഷ്യലിസം വരട്ട് തത്വവാദമല്ലാത്ത രീതിയിൽ ഗാന്ധിസവുമായി സമന്വയപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ ഇടതുപക്ഷത്തിന് ഇന്ത്യയിൽ എന്തെങ്കിലും ഭാവി കാണുന്നുള്ളൂ. സായുധ വിപ്ലവത്തിലൂടെയുള്ള ഭരണകൂട അട്ടിമറി, തൊഴിലാളി വർഗ സർവാധിപത്യം, ജനാധിപത്യ കേന്ദ്രീകൃതമായ കമ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടി, ഈ ചിന്തകൾക്കൊന്നും വർത്തമാനകാല ലോകത്തിൽ യാതൊരു പ്രസക്തിയുമില്ല. 

എന്നാൽ മാർക്സിസ്റ്റ്-ലെനിനിസ്റ്റ് നീതി ശാസ്ത്രത്തിലെ അടിസ്ഥാന വീക്ഷണമായ വൈരുധ്യാധിഷ്ഠിത ഭൗതികവാദമുൾപ്പടെ പലതിനും സാമൂഹിക വളർച്ചകളെ, മാറ്റങ്ങളെ വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നതിൽ നിർണായക പങ്കുണ്ട്. സാമൂഹിക- സാമ്പത്തിക വികാസങ്ങളെ വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നതിൽ മാത്രമല്ല, അവയെ മാറ്റി മറിക്കുന്നതിനുള്ള ചിന്താപദ്ധതികൾ ആവിഷ്കരിക്കുന്നതിലും മാർക്സ് വലിയ അളവിൽ വിജയിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന് ചുരുക്കം. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മാർക്സിസത്തിന് പ്രസക്തി നഷ്ടപ്പെട്ടുവെന്ന വാദം അപ്രസക്തമാണ്.  ഗാന്ധിസത്തിൽനിന്ന് ആവേശമുൾക്കൊണ്ട് സാമ്രാജ്യത്വവിരുദ്ധ പ്രക്ഷോഭത്തിനിറങ്ങിയവരാൽ രൂപീകൃതമായതാണ് കേരളത്തിലെ കമ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയെന്ന കാര്യം മറക്കരുത്. 

1939ൽ പിണറായിയിൽ സംഭവിച്ചത് ഒരു പ്രദേശ് കോൺഗ്രസ് കമ്മിറ്റിയാകെ കമ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയായി രൂപാന്തരം പ്രാപിച്ചതാണ്. അതിന് അവരെ പ്രേരിപ്പിച്ചത് ദേശീയ പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ ആശയങ്ങൾ വിപ്ലവീകരിക്കാനും ആത്യന്തികമായി ഒരു സോഷ്യലിസ്റ്റ് വ്യവസ്ഥ കെട്ടിപ്പടുക്കാനും മാർക്സിസം - ലെനിനിസത്തിന്റെ പ്രയോഗികതയിൽ കൂടി മാത്രമേ സാധ്യമാകുകയുള്ളൂ എന്ന തിരിച്ചറിവാണ്. മാർക്സിസം-ലെനിനിസം പോലെത്തന്നെ ഗാന്ധിസവും അതിന്റെ പരിപാടികളും ദേശീയ സാമൂഹിക വിമോചനത്തിന് ഉതകുന്ന പ്രത്യയശാസ്ത്രം തന്നെയെന്ന് വിശ്വസിച്ചവർ അക്കൂട്ടത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇതൊക്കെ പറയുമ്പോൾ 1959ൽ കമ്യൂണിസ്റ്റ് മന്ത്രിസഭ പിരിച്ചു വിട്ടത് നെഹ്‌റു സർക്കാരല്ലേ എന്ന മറു ചോദ്യമല്ല പോംവഴി. അതിനുള്ള ഉത്തരം ‘ഇത്രയും ചുരുങ്ങിയ കാലം കൊണ്ട് ഇത്രയും വലിയ ജനവിഭാഗങ്ങളെ നിങ്ങളെങ്ങിനെ ശത്രു പാളയത്തിലാക്കി’ എന്ന ഇഎംഎസിനോടുള്ള പണ്ഡിറ്റ് നെഹ്റുവിന്റെ ചോദ്യത്തിൽ തന്നെയുണ്ട്!

∙ ‘സിപിഎമ്മിന്റെ കോൺഗ്രസ് വിരുദ്ധ രാഷ്ട്രീയം കുഴിച്ചുമൂടണം’

1978ൽ ഭട്ടിൻഡ പാർട്ടി കോൺഗ്രസിൽ വച്ച് സിപിഐ ഉപേക്ഷിച്ചത് കോൺഗ്രസുമായുണ്ടായിരുന്ന രാഷ്ട്രീയ ബാന്ധവം മാത്രമല്ല മറിച്ച് ‘ദേശീയ ജനാധിപത്യ വിപ്ലവ’മെന്ന സ്വന്തം നയം കൂടിയായിരുന്നു. ഇതേക്കുറിച്ച്, ദുരന്ത പൂർണമായ തീരുമാനമെന്ന് മുൻ സിപിഐ സംസ്ഥാന സെക്രട്ടറി സി. കെ. ചന്ദ്രപ്പൻ ഈ ലേഖകനോട് പലവട്ടം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. സ്വന്തം നയം ഉപേക്ഷിച്ച് മറ്റൊരു പാർട്ടിയുടെ, സിപിഎമ്മിന്റെ, കൂടെ കൂടി ഇടതുപക്ഷ ഐക്യത്തിനാണ് ഇനിയങ്ങോട്ട് തങ്ങൾ പ്രാധാന്യം നൽകുന്നതെന്ന് പറഞ്ഞാൽ സിപിഐ സ്വയം ക്ഷീണിച്ച് ഇല്ലാതാകുന്നതിനപ്പുറം ഒന്നും സംഭവിക്കില്ലെന്നാണ് ചന്ദ്രപ്പൻ പറഞ്ഞതിന്റെ അർഥം. 

1978ൽ ഭട്ടിൻഡ കോൺഗ്രസിൽ വച്ച് നയം മാറ്റി സിപിഎമ്മുമായി ഐക്യത്തിലായ സിപിഐയുടെ ഇന്നത്തെ അവസ്ഥ എന്തായി? ദേശീയ പാർട്ടി അംഗീകാരം പോലും നഷ്ടപ്പെട്ടു. സിപിഐ 1978ന് മുൻപ് നടപ്പിലാക്കിയ കോൺഗ്രസുമായുള്ള ഐക്യവും സമരവുമെന്ന അടവു നയത്തിന് വർത്തമാനകാല ഇന്ത്യയിൽ മുൻകാലത്തേക്കാളും പ്രാധാന്യമുണ്ട്. എന്നാൽ സിപിഎമ്മിന്റെ ‘ജനകീയ ജനാധിപത്യ വിപ്ലവം’ എന്ന അടവുനയം മുഖ്യമായും അവർ പ്രയോഗിച്ചത് കോൺഗ്രസ് വിരുദ്ധ രാഷ്ട്രീയം പയറ്റാനാണ്. സംഘടനാപരമായി പൂർണമായും സ്റ്റാലിനിസ്റ്റായി അവർ നിലകൊണ്ടു. ഇപ്പോഴും അങ്ങനെത്തന്നെ തുടരുകയും ചെയ്യുന്നു. 

വർഗീയ ഫാഷിസമെന്ന തീവ്ര വലതുപക്ഷം ഇന്ത്യാമഹാരാജ്യത്തെ പൂർണമായും വിഴുങ്ങാൻ പാകത്തിൽ ശക്തിയാർജിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന വർത്തമാനകാല അവസ്ഥയിൽ ഇടതുപക്ഷത്തോട് ഒരു ചോദ്യമുന്നയിക്കാനാഗ്രഹിക്കുന്നു. 1940കളിൽ പി. സി. ജോഷിയും 1950നു ശേഷം എസ്.എ. ഡാങ്കെയും പറഞ്ഞതിനപ്പുറം ഇന്ത്യൻ രാഷ്ട്രീയം മുന്നോട്ടു പോയോ? കോൺഗ്രസിനെയും ഗാന്ധിയേയും സമഗ്രമായി ഇനിയെങ്കിലും വിലയിരുത്തണം. ഒരു ദേശരാഷ്ട്രമെന്നനിലയിൽ ഇന്ത്യയുടെ മുഖ്യ ശത്രുവും വിപത്തും തീവ്ര വലതു പക്ഷത്തെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്ന ആർഎസ്എസും അവരോടൊപ്പമുള്ള പിന്തിരിപ്പൻ വർഗങ്ങളും കൂടാതെ സാമ്രാജ്യത്വവും എന്നാണ് ജോഷി - ഡാങ്കെ ലൈനിന്റെ കാതലായ വശം. സിപിഎമ്മിനും സിപിഐക്കും ഇക്കാര്യത്തിൽ എന്തു മറുപടി നൽകാനുണ്ട്? 

ബംഗാളിലും ത്രിപുരയിലും സിപിഎമ്മിനൊപ്പം മുങ്ങാനേ സിപിഐക്ക് കഴിഞ്ഞുള്ളു എന്നോർക്കണം. കേരളത്തിലും അതേ വിധി ആവർത്തിക്കാനാണോ സിപിഐയുടെ കാത്തിരിപ്പ്? ഇപ്പോഴത്തെ തെലങ്കാനയിൽനിന്നെങ്കിലും പഠിക്കണം സിപിഐ. 1982ലെ വാരാണസി സിപിഐ പാർട്ടി കോൺഗ്രസിൽ ഈ ലേഖകന്റെ പിതാവും വടക്കേ മലബാറിലെ കമ്യൂണിസ്റ്റ് സ്ഥാപക നേതാക്കളിലൊരാളുമായിരുന്ന കെ. മാധവൻ അവതരിപ്പിച്ച് തള്ളപ്പെട്ട പ്രമേയം കൂടി ഇവിടെ ചർച്ച ചെയ്ത് ഈ ലേഖനം അവസാനിപ്പിക്കാം.

‘‘.......Besides as a cancerous growth by endangering the sovereignty and integrity of our nation, the communal, castiest and conflict creating forces such as the BJP, Jamaat e Islami and such other parties are on the growth and they are to be seen as the main menace to the nation and the communist party will take initiative and work to create a war front of all the national and secularist parties of India against such reactionary force’’. (ഒരു ഗാന്ധിയൻ കമ്യൂണിസ്റ്റിന്റെ ഓർമകൾ– കെ.മാധവൻ, ആത്മകഥ, പ്രഭാത് ബുക്ക് ഹൗസ്, തിരുവനന്തപുരം, 2016, page 355)

ജോഷി-ഡാങ്കെ രാഷ്ട്രീയ ലൈനിന്റെ അന്തഃസത്ത മേൽപ്രമേയത്തിൽ കാണാം. രാജ്യത്തെ ജനങ്ങളെ വിഭജിക്കുന്നതും സംഘർഷാത്മക ചുറ്റുപാടുകൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നതുമായ വർഗീയ ഫാഷിസ്റ്റ് ശക്തികളെ മുഖ്യ ശത്രുക്കളായി കാണേണ്ടതും അത്തരം ഛിദ്രശക്തികളെ നേരിടാൻ എല്ലാ ജനാധിപത്യ മതേതര ശക്തികളും ഒന്നിക്കണമെന്നുള്ള മേൽപ്രമേയം കെ.മാധവൻ സിപിഐയുടെ വാരാണാസിയിൽ നടന്ന പാർട്ടി കോൺഗ്രസിൽ അവതരിപ്പിച്ചിട്ട് ഇന്നേയ്ക്ക് 42 വർഷമായി എന്നോർക്കണം. വർഗീയ ഫാഷിസത്തിനെതിരെ ജനാധിപത്യ ചേരി സൃഷ്ടിച്ച് പോരാടാനുള്ള നീണ്ട 4 ദശാബ്ദകാലമാണ് ഇന്ത്യയിലെ ഇടതുപക്ഷം പാഴാക്കിയതെന്ന് ചുരുക്കം. കെ. മാധവൻ മേൽ പ്രമേയം അവതരിപ്പിച്ചപ്പോൾ അന്ന് ലഭിച്ചത് കേവലം 3 വോട്ടുകൾ! ഇഎംഎസ് അക്കാലങ്ങളിൽ അത്രയും ‘ഏത് ചെകുത്താനെ പിടിച്ചും’ കോൺഗ്രസിനെ തകർക്കും എന്ന് പാടി നടന്ന കാലം! എന്തായി വർത്തമാനകാല ഇന്ത്യൻ അവസ്ഥ? 

സിപിഎമ്മിന്റെ കോൺഗ്രസ് വിരുദ്ധ രാഷ്ട്രീയം ഇനി ആറടി മണ്ണിൽ കുഴിച്ചിടുക മാത്രമേ പോംവഴിയുള്ളൂ. അവരുടെ അവസാന തുരുത്തായ കേരളത്തിൽ മുസ്‌ലിം ലീഗിനെ കൂട്ട് പിടിച്ച് കോൺഗ്രസിനെ നാമാവശേഷമാക്കാനുള്ള ഇപ്പോഴത്തെ ശ്രമം ആർഎസ്എസിനു മുന്നിൽ കേരളത്തിന്റെ വാതിൽ മലർക്കെ തുറന്നു കൊടുക്കുന്നതിൽ മാത്രമാണ് ചെന്നെത്തുക. സിപിഐ ഇതെങ്കിലും തിരിച്ചറിഞ്ഞു പ്രതികരിക്കേണ്ടേ? ചന്ദ്രപ്പൻ ഈ ലേഖകനോട് പറഞ്ഞതുപോലെ സിപിഎമ്മിന് ഒപ്പം മുങ്ങാനാണോ സിപിഐയുടെ വിധി? 1964 മുതൽ 2024 വരെയുള്ള ആറു ദശാബ്ദങ്ങളുടെ അനുഭവത്തിൽ നിന്ന് സിപിഐയും സിപിഎമ്മും എന്ത് പാഠമാണ് ഉൾക്കൊണ്ടത്? ഒരു പോസ്റ്റ്മോർട്ടം ആവശ്യമാണ്!

വാൽക്കഷ്ണം: പ്രശസ്ത സാമ്പത്തിക വിദഗ്ധനും മോദി സർക്കാരിന്റെ കടുത്ത വിമർശകനുമായ ഡോ. പരകാല പ്രഭാകർ ഈ അടുത്ത കാലത്ത് കാഞ്ഞങ്ങാട് വന്നപ്പോൾ 1982ലെ വാരാണസി സിപിഐ കോൺഗ്രസിലവതരിപ്പിച്ച കെ. മാധവന്റെ മേൽ വിവരിച്ച പ്രമേയത്തെ കുറിച്ച് ഈ ലേഖകനോട് നടത്തിയ പ്രതികരണം: “Your father K. Madhavan foresaw the impending fascist threat way back in the early 1980s! Probably the RSS itself would not have fully realised its potential to grow to its present strength!” 

(ചരിത്രകാരനാണ് ലേഖകൻ, അഭിപ്രായങ്ങൾ വ്യക്തിപരം)