ജീവിതമൊരു പുഴ (കവിത)

ജീവിതം മായാജാലമൊളിപ്പിച്ചൊഴുകുമൊരു പുഴപോൽ

നിർത്താതെ ഒഴുകുകയാണതു

നിനയ്ക്കാതെ നിൽക്കുമതു

ചിലപ്പോഴോ ചടുലമായ് ചലിക്കുമേ

ചിലപ്പോഴോ മന്ദമായ് ചരിക്കുമേ

കാഴ്ചകൾ കണ്ടങ്ങു പലതുമൊപ്പം

വേഷങ്ങൾ കെട്ടിയാടിയും

ദേശങ്ങൾ താണ്ടിയോടിയും

ഒരുനിമിഷമതഭിലാഷചഷകമായ് പൊഴിയുമേ

മറുനിമിഷമോ വിരഹവേഴാമ്പലാകുമേ

കാലം കരുതിവച്ചോരു വഴിയേ

ഒഴുകുകയാണെൻ ജീവിതമാം പുഴയങ്ങു

 

ബാല്യത്തിലൊഴുകിയതു താളത്തിൽ തുടിച്ചാലോലമാടുമൊരാലിലപോൽ

അഴലറിയാതെ അല്ലലറിയാതെ അതിരുകളാം വരമ്പില്ലാതെ

അഴകോലുമൊരു പൗർണ്ണമിപോൽ

തെളിഞ്ഞതു

മനസ്സുകളാം വാനോദ്യാനങ്ങളിൽ

 

യൗവനത്തിലോ മോഹങ്ങൾ തൻ മധുകണമാ

യൊഴുകിയതു കനവുകൾ കഥയോതുമൊരു കടവത്തടുക്കാൻ

ബുദ്ധിസാമർത്ഥ്യത്തിൻ ചാരുത ചാലിച്ചന്നു

പ്രതീക്ഷതൻ പടവുകൾ കയറാനായ്

പ്രണയാർദ്രമായൊഴുകിയതൊ–

രമൃതമഴ പൊഴിയുമൊരാനന്ദതീരം തൊടാൻ

കരുത്തോടെ കുരുത്തങ്ങു വീറോടെ വളർന്നീടാൻ

 

ഇരവും പകലുമായ് സമയമങ്ങകന്നപ്പോൾ

ജീവിതപ്പുഴയുമന്നൊഴുകിയറിയാതെ

ബാല്യയൗവ്വനങ്ങൾ കടന്നതു പക്വതയുടെ ചാരത്തടുത്തു 

ഉത്തരവാദിത്വമാം മാറാപ്പു പേറി

മെല്ലെയന്നൊഴുകിയതു പലതും മറന്നങ്ങു

കുട്ടിത്തവും കിനാക്കളുമെല്ലാം പതിയെ പൈതൽപോലുറങ്ങിയേ പുഴയുടെ മടിയിൽ

ഇണക്കവും പിണക്കവും സന്തോഷസങ്കടങ്ങളും

പുത്തനീണങ്ങൾ തൻ ഓർമ്മച്ചെപ്പുകളായ് പുഴയുടെ വഴിയിൽ

 

ഒഴുകീ പുഴയന്നും നിർത്താതെ, നിനക്കാതെ പതുക്കെയങ്ങെത്തിയതു വാർദ്ധക്യത്തിനരികെ

ദളങ്ങളെല്ലാം വാടിത്തുടങ്ങി, നിറമൊക്കേയും മങ്ങിത്തുടങ്ങി

മനസ്സിലറിയാതെ ഭയഭാവത്തിൻ കരിമുകിലു മേഞ്ഞു

ചേലുള്ള ചിന്തയും ചന്തമോലും ചിരിയുമെല്ലാം ചോർന്നന്നു

മെല്ലെ വീണ്ടുമതൊഴുകിയൊഴുകിയലിഞ്ഞങ്ങൊടുവിലൊരു സാഗരത്തിൽ

മഹാസാഗരത്തിൻ മായാലോകത്തലിഞ്ഞുവോ

 

പേരില്ല, പെരുമയില്ലാർക്കുമവിടെ

അതിരുകളോ ആഴമോ അറിയാത്തൊരിടമതു

ചിന്തയിലോ അഴലേകുമൊരു ലോകമതു

എങ്കിലും ചിന്തിച്ചു ചിന്തിച്ചു പാഴാക്കി പലതുമാവഴിയിൽ നാം

 

അറിയാലോകത്തിൻ ആഴങ്ങൾ തേടും മുൻപേ

അറിയും ലോകമാസ്വദിക്കാമാവോളം

ഒഴുകട്ടേ പുഴയങ്ങഴകോടെ

ഒഴുകട്ടേ പുഴയൊരു മഴവില്ലായ്

മായാലോകത്തിൽ മറയും വരെ

മഹാസാഗരത്തിലലിയും വരെ