പ്രളയത്തകർച്ച - ബെന്നി ജോൺ എഴുതിയ കവിത
കടലിനു മീതെ മേഘമിരുണ്ടു ‘പ്രളയ’മെന്നു മനവുമിരുണ്ടു കടല് കരയായി മാറിയ പോലെ കരയിനി കടലായി മാറുമെന്നോ! പ്രളയമെന്ന പ്രേതാത്മാവിനെ നമ്മൾ വിളിച്ചു വരുത്തിയതല്ലേ തോടും മേടും വയലും കുളങ്ങളും നമ്മൾ തന്നെ നികത്തിയതല്ലേ മണ്ണിന്റെ വായിൽ സിമന്റിട്ടു മൂടി ഭൂമിതൻ കുടിനീര് മുട്ടിച്ചു
കടലിനു മീതെ മേഘമിരുണ്ടു ‘പ്രളയ’മെന്നു മനവുമിരുണ്ടു കടല് കരയായി മാറിയ പോലെ കരയിനി കടലായി മാറുമെന്നോ! പ്രളയമെന്ന പ്രേതാത്മാവിനെ നമ്മൾ വിളിച്ചു വരുത്തിയതല്ലേ തോടും മേടും വയലും കുളങ്ങളും നമ്മൾ തന്നെ നികത്തിയതല്ലേ മണ്ണിന്റെ വായിൽ സിമന്റിട്ടു മൂടി ഭൂമിതൻ കുടിനീര് മുട്ടിച്ചു
കടലിനു മീതെ മേഘമിരുണ്ടു ‘പ്രളയ’മെന്നു മനവുമിരുണ്ടു കടല് കരയായി മാറിയ പോലെ കരയിനി കടലായി മാറുമെന്നോ! പ്രളയമെന്ന പ്രേതാത്മാവിനെ നമ്മൾ വിളിച്ചു വരുത്തിയതല്ലേ തോടും മേടും വയലും കുളങ്ങളും നമ്മൾ തന്നെ നികത്തിയതല്ലേ മണ്ണിന്റെ വായിൽ സിമന്റിട്ടു മൂടി ഭൂമിതൻ കുടിനീര് മുട്ടിച്ചു
കടലിനു മീതെ മേഘമിരുണ്ടു
‘പ്രളയ’മെന്നു മനവുമിരുണ്ടു
കടല് കരയായി മാറിയ പോലെ
കരയിനി കടലായി മാറുമെന്നോ!
പ്രളയമെന്ന പ്രേതാത്മാവിനെ
നമ്മൾ വിളിച്ചു വരുത്തിയതല്ലേ
തോടും മേടും വയലും കുളങ്ങളും
നമ്മൾ തന്നെ നികത്തിയതല്ലേ
മണ്ണിന്റെ വായിൽ സിമന്റിട്ടു മൂടി
ഭൂമിതൻ കുടിനീര് മുട്ടിച്ചു നമ്മൾ
കോൺക്രീറ്റു കാടുകൾ ചുറ്റിലും കെട്ടി
ഭൂമിതൻ കല്ലറ തീർത്തു നമ്മൾ
പുഴയുടെ വഴി നമ്മൾ പുരയിടമാക്കി
പുഴയോ വഴിതെറ്റി ഗതി മാറി വന്നു
ആഴവും പരപ്പുമില്ലാതെ യായി
ജീവനും ബോധവുമില്ലാതെയായി
ഭ്രാന്തിയെ പോലത് ആർത്തലച്ചു
പ്രളയമെന്നതിനെ നമ്മൾ വിളിച്ചു