അവനിലേക്കുള്ളൊരു യാത്രയാണിത്.. ബാക്കി വെച്ച ഓർമകളിലൂടെ... നിറങ്ങൾ ഇല്ലാത്തൊരു ലോകത്ത് മഴവില്ലിൻ വർണ്ണങ്ങൾ ചാലിച്ച ഇന്നലെകൾ സമ്മാനിച്ചൊരു തണൽ.. അതായിരുന്നു അവൻ.. പുതുമഴയിൽ അലിഞ്ഞില്ലാതാവുന്ന വേനൽചൂടു പോലെ അവന്റെ ഓരോ വാക്കുകളിലേക്കും ഞാൻ സ്വയം ഇറങ്ങി ചെല്ലുകയായിരുന്നു. അനശ്വരമായ പ്രണയാഴങ്ങളിലേക്ക്. അവനിലേക്കു തന്നെ..
മൗനവും നിശ്വാസങ്ങളുടെ തേങ്ങലുകളും തളം കെട്ടിയ വഴികൾക്കു നീളമേറുമ്പോൾ ഓർമകൾ വന്നു കൂടുകൂട്ടുന്നതൊക്കെയും നെഞ്ചിനകത്തായിരുന്നു. ഒരു മൂടൽ മഞ്ഞു കണക്കെ ഇടയ്ക്കിടെ അതെന്റെ പുറം കാഴ്ചകളെ അസ്വസ്ഥമാക്കികൊണ്ടേയിരുന്നു...
ദൈർഘ്യമേറിയ മൗനത്തിന്റെ ഇടനാഴികളിലാണ് ഞങ്ങൾ കണ്ടുമുട്ടിയത്.. ചെമ്മാനം ചായം പൂശിയ വെയിൽ ചാഞ്ഞ സന്ധ്യകളിലെ ആകാശം കണക്കെ ചുവപ്പായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ പ്രണയത്തിന്. തിരമാലകൾ അലയടിക്കുന്ന അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ ഞാനെത്രയോ തവണ മുങ്ങി മരിച്ചിട്ടുണ്ട്..
വിഷയദാരിദ്ര്യങ്ങളുടെ അതിർവരമ്പുകൾ ഒക്കെയും ഒരു ചുംബനം കൊണ്ടില്ലാതാക്കി ഞങ്ങൾ. ഒടുവിൽ കാരണങ്ങളൊന്നുമില്ലാതെ യാത്രചൊല്ലി പിരിയും നേരം ആർത്തലച്ചു പെയ്യാൻ വെമ്പി നിൽക്കുന്ന മഴ മേഘങ്ങളൊക്കെയും ഒന്നിച്ചിറങ്ങി വന്നത് എന്റെ കണ്ണുകളിലൂടെയായിരുന്നു..
പിന്നെയും ഋതുക്കളെത്രയോ കൊഴിഞ്ഞു പോയി, എങ്കിലും കാലമെത്ര കഴിഞ്ഞാലും ഈ വഴികൾ ഒരിക്കലും കൂടി ചേരില്ലെന്നറിഞ്ഞിട്ടും ഞാനിന്നും യാത്ര തുടരുന്നു... നിന്നെ തിരഞ്ഞുള്ള യാത്ര.. എന്തിനെന്നോ... ഒരിക്കൽ കൂടി നമ്മൾ നടന്നു തീർത്ത വഴികളിലൂടെ തിരിഞ്ഞൊന്നു നടക്കാൻ.. കൈ കോർത്ത്, പറഞ്ഞു തീരാത്ത വിശേഷങ്ങളുമായി...