പാതിവഴിയിൽ എത്തുമ്പോൾ.... ജീവിതം
തിരിഞ്ഞു നോക്കിയാൽ നാം കാണുന്ന
പരാജയങ്ങൾ... ജയങ്ങൾ... മോഹങ്ങൾ
മോഹഭംഗങ്ങൾ... കാലം ഒരു കുതിര പോലെ പാഞ്ഞു
പോകുന്നു... ഇനി എത്ര നാൾ എന്നറിയില്ല...
എന്നിട്ടും ദുരമൂത്ത മാനവർ ചുറ്റിലും...
എന്നിലെ കവിതകൾ എവിടെ പോയി മറഞ്ഞു?
കേട്ട കഥകൾ എന്ത് കൊണ്ട് പറഞ്ഞില്ല?
വർത്തമാനകാലത്തിന്റെ തിരക്കുകളിൽ നീ എന്തിന്
നിന്റെ അസ്തിത്വം പണയപ്പെടുത്തി? എന്തിനു നീ
അവന്റെ അടിമയായി?
ഇതിനായിരുന്നോ നീ പിറന്നത്? ഇതിനായിരുന്നോ നീ
വളർന്നതും? പെണ്ണെ നിന്റെ ജീവിതം നിന്റേതു മാത്രം
ആന്നെന്ന് എന്നു നീ തരിച്ചറിയും? വൈകുമല്ലോ
മകളേ... തിരിച്ചു പിടിക്കാൻ വയ്യാത്ത വണ്ണം
ജീവിതം യൗവനം എല്ലാം...
മകളെ ഇതൊരു ഓർമപ്പെടുത്തൽ മാത്രം നിന്റെ
കണ്ണിലെ ചിരി മായാതെ നോക്കുക, നിന്റെ ഉള്ളിലെ
കവിതകൾ വെളിച്ചം കാണട്ടേ... നിന്റെ കഥകൾ
കോറിയിടു എവിടെയെങ്കിലും...
പെണ്ണാണ് നീ പൊന്നാണ് നീ...
തീ നാളമാണ് നീ അത് മറക്കേണ്ട