അൽഷിമേഴ്സ്

മറവികളെ ഓർമ്മകൾകൊണ്ട് 

തലോടാനൊരു പാഴ്ശ്രമം 

നിസ്സംഗതയുടെ സവിശേഷ

പുഞ്ചിരി പടർത്തി

വിസ്മൃതിയിലാവുന്ന

ഭൂതകാലം

ഇന്നലെയുടെ  ആകാശത്തിൽ 

ഇന്നിന്റെ സങ്കടമേഘങ്ങൾ

ബാല്യകാല സ്മരണകളിൽ

ചുരുങ്ങിയൊതുങ്ങി 

ഞാനൊരു ചട്ടക്കൂടായ് മാറുന്നു 

ചിന്തകൾക്ക് മല കയറുന്ന ഭാരം

അടുക്കും ചിട്ടയുമില്ലാത്ത വർണ്ണപ്പൊട്ടുകൾ

മിന്നൽ പിണർ പോലെ ചുറ്റിലും നിറയുന്നു 

ശൂന്യതയ്ക്ക് ഇടവേളകൾ ഏറുന്നു 

പെയ്തിറങ്ങിയ മഴനീർക്കണം

ചരൽക്കല്ലുകൾപോലെ ചിതറുന്നു 

പ്രതീക്ഷയുടെ നാമ്പുകൾ

മുളയിലേ  എരിഞ്ഞടങ്ങുന്നു

പ്രണയം ആകൃതി നഷ്ടപ്പെട്ട് 

വരണ്ടുണങ്ങുന്നു 

ചിതറി വീണ അക്ഷരങ്ങൾ

വാക്കുകൾ തേടി കുഴയുന്നു 

ഒടുവിൽ 

ചിന്താ ഭാരം കുറഞ്ഞ് 

അപ്പൂപ്പൻതാടി കണക്ക് 

പറന്നുപറന്നുപറന്ന്

എല്ലാമൊടുങ്ങി  

ഹൗ! എന്തൊരനുഭൂതി...