മലാലയുടെ കുഞ്ഞനുജത്തിക്ക് – സുരേഷ് നാരായണൻ എഴുതിയ കവിത

നിനക്കില്ല സൂര്യൻ 

നിനക്കില്ല ചന്ദ്രൻ 

നിനക്കില്ല താരകൾ 

നിനക്കില്ലയൊന്നുമേ. 

പേനകൾ കുഴലുകളായി മാറും, 

തിരകൾ, പുകകൾ വമിച്ചൊടുങ്ങും. 

കാലങ്ങൾ പുറകോട്ടു കുതിച്ചു പായും, 

ഹിംസതൻ തെരുവിലൂടാർത്തിരമ്പും ! 

മകളേ, മലാലേ 

നീയെങ്ങു പോയി? 

അനുജത്തിയാർത്തു കരഞ്ഞിടുന്നു. 

ബുർഖകൾ കണ്ണുകൾ മൂടിടുമ്പോൾ , 

തീയിൽ ശലഭങ്ങളെരിഞ്ഞിടുന്നു! 

വെടിയേറ്റു വീഴുന്ന വസന്തകാലം 

വിധിതൻ താളുകൾ കവർന്നീടുന്നു ; 

ഇനിയില്ല ചിരികൾ, ഇനിയില്ല കളികൾ 

ഗന്ധകം, അതുതന്റെ ഗന്ധം മാത്രം! 

ഗന്ധകം, അതുതന്റെ ഗന്ധം മാത്രം! 

പാരായ ഭൂമി, പാഴായ് ധരിത്രി 

പാപനൃത്തങ്ങൾ തൻ മാപ്പുസാക്ഷി; 

മൂടിയഴിച്ചീടുക നീ 

മുച്ചൂടും മുടിക്കുക നീ ! 

മൂടുക നീ നിൻ പുത്രിമാരെ 

ഇരുളാം പുതപ്പിട്ടു കാത്തുകൊൾക. 

നേരങ്ങൾ , കാലങ്ങളഴിഞ്ഞു പോകും, 

നറുമുല്ലമൊട്ടുകൾ* പിറവികൊള്ളും ! 

ഒരുനാൾ മൃദുലേ നിൻ പടുവഴികൾ 

ആയിരം കൃഷ്ണമാർ* കീഴടക്കും ! 

ബുർഖകൾ അഗ്നിയിൽ എരിഞ്ഞമരും, 

കൂന്തൽച്ചിറകായ് പറന്നുയരും ! 

അവരന്ത്യ കർമ്മങ്ങൾ ചെയ്യുന്നേരം 

പാപം മുറ്റിയ രക്തമല്പം 

‘അബല’*മാം ആത്മാക്കൾക്കിറ്റിച്ചോളൂ,   

തിന്മതന്നീയൽ പറവകളേ ! 

(*മുല്ലപ്പൂ വിപ്ലവം) 

(*ദ്രൗപതിയുടെ പ്രതികാരം) 

(*വിരുദ്ധോക്തി) 

Content Summary: Malalayude Kunjanujathikku, Malayalam poem written by Suresh Narayanan