ജീവിത വ്രതം – മമ്പാടൻ മുജീബ് എഴുതിയ കവിത

വ്രത വിശുദ്ധിയുടെ നാളുകളിൽ

വിശപ്പിന്റെ ആഴങ്ങൾ പരതവേ

ഒരു പിൻവിളിയായ് നീയെന്നിൽ

ഓർമ്മകൾ കോരിയിടുന്നുണ്ട്
 

സസ്യേതര വിഭവങ്ങളുടെ പ്രദർശനാലയങ്ങളായ്

സതീർഥ്യരൊക്കെയും മദ്ധ്യാഹ്നം ഘോഷിക്കവേ

ഒരിറ്റു കഞ്ഞിത്തെളിപോലും നുകരുവാനില്ലാത്ത

വിദ്യാലയദുരന്തത്തിൽ വ്രതമാസമൊരു വരമായറിയുന്നു
 

സഖാക്കളൊക്കെയും പ്രണയം പകുത്ത്

കലാലയ മൂലകളിൽ പുഷ്പിച്ചു നിൽക്കവേ

ഒറ്റപ്പെടുത്തലിനളവുകോൽ മറക്കുവാൻ

സമരവും ചരിത്രവും വേദാന്തമായ്ക്കണ്ട്

വിപ്ലവമോതിയ വേളയിൽ വിരുന്നെത്തും

വ്രതകാലമൊരു ഒളിച്ചോട്ടമായുണരുന്നു
 

പേരെടുത്ത തറവാട്ടിൽ പിറന്ന ദോഷമൊടുക്കുവാൻ

പേയെടുത്ത് പാഞ്ഞ നഗര ഗർത്തങ്ങളിലൊക്കെയും

നാലണത്തുട്ടുപോലും തനിക്കായ് വ്യയം ചെയ്യാതെ

ബന്ധങ്ങളെയൂട്ടുവാൻ ത്യജിച്ച തീക്ഷ്ണ ദിനങ്ങളിൽ

നീണ്ടുനിന്ന നോമ്പുകൾ പട്ടിണിക്കു മറയായിരുന്നു
 

ഇന്നീ ജീവിത സായന്തനച്ചുകപ്പുപോലും

എന്നേക്കുമായകന്നയൊടുക്കത്തെ മൂച്ചിൽ

മുടിക്കാൻ പിറന്നവനെന്ന ബിരുദവും പേറി

കടത്തിണ്ണയലങ്കരിക്കും വെറുപ്പിന്റെ മാത്രയിൽ

തിന്നാനൊരു കൂട്ടം ഗുളികയും നുകരുവാൻ വ്യഥയും

ഇന്നലെകൾ തന്ന നടുക്കം രുചിക്കുന്ന ഓർമ്മകളും വിട്ട്

ഒരു തീവ്ര വ്രതമായ് ഞാനുരുകിയൊടുങ്ങട്ടെ നാളെ മടങ്ങുവാൻ