അമ്മയെ കാണാൻ – സ്മിത രഞ്ജിത്ത് എഴുതിയ കവിത

എന്തിനെന്നറിയാതെ എനിക്കെപ്പോഴും 

തോന്നാറുണ്ടെന്നമ്മയെ കാണാനിടയ്ക്കിടെ 

അപ്പോഴും തോന്നുമെനിക്കിപ്പോഴും തോന്നും 

പിന്നെപ്പോഴും തോന്നാറുണ്ടിങ്ങനെ
 

അന്നൊക്കെ തോന്നുമ്പോൾ ഓടിച്ചെന്നമ്മയെ 

കെട്ടിപ്പിടിക്കുമ്പോഴമ്മ വാരിപ്പുണരാറുണ്ടെന്നെ 

ഇന്നിന്റെ തിരക്കിലും ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കുമ്പോൾ 

ഇപ്പോഴും തോന്നാറുണ്ടെനിക്കങ്ങനെ
 

ഓടിച്ചെന്നു ഞാൻ ചാരത്തണയാൻ നോക്കു-

മ്പോളെവിടെയുമമ്മയെക്കാണാറില്ലെന്നോർത്തു 

ഞാൻ പിന്നെയും കണ്ണീർ പൊഴിക്കാറു-

ണ്ടെന്തിനെന്നറിയാതെയിപ്പൊഴും
 

കണ്ണീരു വറ്റിയുണങ്ങിയ കണ്ണീർച്ചാലിനെ 

എൻ നനഞ്ഞ കൈവിരലുകളാൽ

തുടച്ചു വടിച്ചൊപ്പിയെടുത്തിട്ടുമപ്പൊഴും 

വീഴുന്നു രണ്ടുനീർത്തുള്ളികൾ മിഴികളിൽ 

നിന്നെന്തിനെന്നറിയാതെ പിന്നെയും.